|
|
De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.
|
Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.
|
Debby,
Emma en hun mama over Sandy en haar jongen:
Onze hele cavianestje is nu dood. Caviamoeder Sandy
(11 maanden oud) heeft een week geleden 4 jonkies gekregen,
precies op de 69 dag. De geboorte ging heel rustig en
soepel. Het vierde en tevens laatst jong werd genegeerd
en heb ik uit het vlies moeten halen en warm gewreven.
Helaas, de moeder trok zich niets aan van dit jong en
het overleed de dag erna. Drie kleintjes bleven
over (zie de foto). Op zich leek er niets aan de hand,
alleen had ik het idee dat ze niet gevoed werden door
de moeder. Op de vierde dag overleed er weer een jonkie.
Ik ben met de twee laatste gauw naar de dierenarts geweest
en kreeg krachtvoer voor hun. Eenmaal thuis bleek weer
eentje overleden. De laatste leek het heel goed te doen.
Maar op de negende dag had het niet veel zin in drinken
of eten. De ademhaling geen heel moeizaam en uiteindelijk
overleed ook deze, in mijn hand. Wij zijn er
kapot van. Het was zo'n mooie bevalling. Zulke mooie
en grappige kleintjes. Het liep allemaal zo vreselijk
mis....... Wij hebben moeder cavia Sandy maar
weer gauw bij haar eigen cavia moeder Kappy gezet, zodat
ze niet te eenzaam zou zijn nu haar kleintjes allemaal
in de cavia hemel zijn. Laatste groetjes van
de verdrietige baasjes, Debby en Emmy en hun mama
|
|
|
Tineke
over haar cavia's: Beste cavia liefhebbers,
Ik zag op uw site dat de oudste cavia 14 jaar was,
maar nou wil ik u vertellen dat mijn cavia 12 jaar is
geworden,ze heet Sanny en is pas overleden.
Ik mis haar heel erg, en ook haar kindje dat 8 jaar
was toen ze overleed. De exacte datum weet ik niet meer;
ze waren heel gezond en ineens waren ze binnen 2 dagen
dood. Tineke |
Desiree over haar cavia:
Op 11 april 2005 is mijn
lieve schat Floortje overleden.
Floortje was mijn eerste cavia.
Toen ik haar 3,5 jaar geleden
kreeg bleek ze ziek te zijn;
ze had een nierontsteking en
bleek verwaarloosd te zijn door
haar vorige baasje. Door een
antibioticakuur kwam ze er weer
helemaal bovenop. In het begin
was ze erg schuw maar dit verdween
later en ze werd een echte knuffelkont.
Als ik me niet goed voelde,
nam ik Floortje altijd op schoot
om met haar te knuffelen; ze
wist me altijd te troosten met
haar kusjes. Ze vond het heerlijk
om dicht tegen me aan te liggen
in mijn nek. Ongeveer een maand
geleden vernam ik een hard bultje
op haar wang; het bleek een
abces te zijn en het werd verwijderd.
Floortje leefde weer helemaal
op en het leek de goede kant
weer op te gaan. Tot
dat ze opeens sterk begon te
vermageren, ze had veel tekenen
van ouderdom, dus veel was er
niet meer voor haar te doen.
Het einde was in zicht. Vanochtend
is ze overleden; gelukkig heeft
ze geen pijn geleden en dat
vind ik een fijne gedachte.
We hebben haar in de tuin
begraven. Op haar grafje hebben
we een Vergeet me nietje geplant.
Lieve Floortje, ik zal
je nooit vergeten.
Veel liefs van je baasje Desiree
En je vriendinnetje Shelly
We zullen je missen.
|
|
|
|
|
Hannah
over haar cavia: Mijn cavia is vandaag
overleden aan een tumor. Heel treurig natuurlijk. Hij
was al een paar dagen ziek, maar we wisten niet dat
hij een tumor had. Hij liep slap, maar hij at wel nog
goed en poepen en plassen kon hij ook goed en piepen
deed hij nog. Mijn moeder en mijn twee zusjes zijn
met hem naar de dierendoktor gegaan. Mijn ene zus had
nog aan zijn poot gevoeld die al dagen dik was (trouwens
ik was die dag bij iemand spelen), ik had dus geen afscheid
kunnen nemen, maar ik vind het niet erg want ik heb
de laatste twee jaar altijd van hem gehouden. Ik zeg
wel tegen andere kinderen: 'Geniet van de dagen dat
je je cavia nog ziet; hij kan er de volgende dag niet
meer zijn'. Onze cavia was heel lief en tam, maar
we hadden te laat gezien dat Snoopy een tumor had.
P.S. Snoopy, ik zal je niet vegeten. Je krijgt
een speciale plek in mijn hart die ik altijd bij me
zal dragen. Snoopy denk aan me in de dieren hemel
ik zal aan jou denken groetjes en veeeeeeeeeeeeeeeeelllllllll
liefs en kusjes... Hannah
ik zal je nooit vergeten... Lieve snoopy, Ik
weet dat je nu dood bent, maar ik zal je nooit vergeten.
Dat je altijd bij me bent voor altijd.
Kusje van Robin, je baasje.
Lieve Snoopy,
Ook ik zal je heel erg missen... vooral het gepiep
als ik terugkwam van de kinderen naar school brengen.
Je wist dan dat je altijd een bakje met groenvoer
kreeg. Fit was een vast ritueel dat ik nu vreselijk
zal missen. Ik weet dat het het beste voor je is,
dat je nu in de dierenhemel bent, maar het doet toch
pijn. Snoopy.... veel kusjes en knuffels....
Hannah, Robin, Betty (Luca
is te verdrietig om iets te schrijven)
|
Mieke
over haar cavia: Sinds vandaag
(06-04-05) heeft mijn caafje mij verlaten. Hij was net
vorige week donderdag gecastreerd en na een complicatie
leek het er toch op dat-ie het ging redden.
Toch waren er kleine aanwijzingen die ik achteraf pas
opmerk. Iedere dag bij de dierenarts langs geweest,
het leek goed te gaan. Maar vandaag, bij thuiskomt,
vind ik hem... levenloos... Mijn kleine Iggy
piggy, ik ga jou zo missen!!! Je bent en blijft
mijn schat, mijn mupke... Geboren in april
2004, was-ie nog net geen jaar. Het mocht blijkbaar
niet zo zijn.
|
|
|
Lindy over hun cavia: Mensen
zeggen vaak dat je een cavia niet zindelijk kunt maken…
nou, wij weten wel beter! Als
onze Stanley rondliep in de kamer, en moest plassen
ging ze voor het hok zitten en begon keihard te piepen.
We wisten dan genoeg... mevrouw moest plassen! Als ze
klaar was, begon ze weer te flippen en rondjes te rennen
omdat ze er dan weer uit wilde. Allemaal kleine
dingetjes die we enorm gaan missen. Ze is zes jaar geworden
en heeft een fijn leventje gehad bij ons. Op
30 maart 2005 vond mijn vader haar dood in haar hokje,
precies zoals ik haar de vorige avond had neergelegd.
Ze was al een week ziek, had verstopping en at en dronk
niet meer. De dierenarts had er een spuitje met
vocht gegeven en sinds die tijd werd ze alleen maar
zwakker... Ik hoop dat ze nu weer kan wat ze
wil, en dat ze weer gelukkig is... Ik heb haar begraven
in de tuin en er een bloemetje geplaatst... rust in
vrede... Lindy, Otto, Jacqueline, Rick
|
Lotje
over haar cavia: Mijn lieve cavia Punky
is overleden op 26-3-2005. Ik weet niet hoe oud hij
is geworden, ik weet alleen dat hij een lange tijd iets
aan zijn hart had en dat hij in de wachtkamer van de
dierenarts een hartaaval kreeg. Bij deze wil
ik even zeggen dat ik 'm Superveel ga missen en dat
ik Superveel van 'm hou, want het was echt een schat!!!
Ik heb helaas geen foto van hem. Dikke kus,
Lotte
|
(Omdat Lotje geen foto had,
staat dit plaatje erbij.)
|
|
Inês
over haar cavia: Een paar weken geleden
is mijn cavia Nuno plotseling overleden. Waarschijnlijk
heeft hij een hartaanval gehad, hij is bijna vijf jaar
geworden. Toen ik Nuno voor het eerst kreeg was hij
heel erg schuchter en angstig. Hij was dan ook alleen
in een heel groot hok. Langzaam werd hij wat minder
angstig en werd het een echte knuffelige schootcavia.
Na een paar jaar ging hij in de zomer in het
buitenhok bij mijn vriend achter het huis. Dit was eerst
wel spannend omdat hij ook twee drukke hondjes heeft
en Nuno nog steeds een beetje angstig was. Alle zorgen
voor niks, want hij leefde er juist enorm van op. Hij
werd dikke vriendjes met de hondjes en zo werd het een
dappere cavia. Hij piepte nog meer dan anders, vooral
als de achterdeur openging en de hondjes op hem afstormden.
Ze waren ook vaak aan het zoenen tegen het gaas aan,
dikke maatjes. Afgelopen winter hebben we hem
op de overloop neergezet omdat hij daar wat meer aansprak
had. Hier leefde hij nog meer op. De laatste maanden
sprong hij gewoon zelf zijn hok uit, omdat hij graag
rond wilde rennen. Inmiddels was het een echte bink.
Vooral de laatste jaren heeft hij een heel fijn leven
gehad. De dag voordat hij overleed sprong hij nog weer
zelf zijn hok uit en was nog hartstikke vrolijk en actief.
Hij liep me inmmiddels al overal achterna.
's Nachts begon hij plotseling ineens te piepen en te
zuchten. Hij lag op zijn zij in zijn buitenhok, waar
hij anders nooit sliep. Uiteindelijk is hij in mijn
handen overleden. Ik mis hem heel erg en iedereen die
hem heeft mogen leren kennen ook. Het was een bijzondere
cavia. Na zijn dood kwam ik erachter dat Nuno eigenlijk
een vrouwtje was. Helaas hebben we hem niet meer
met de videocamera kunnen filmen, maar gelukkig hebben
we nog wel een heleboel foto's van hem. Rust
zacht lieve Nuno. Heel veel liefs van al je vriendjes,
we missen je! Heel veel liefs, Inês &
Richard.
|
|
Carlijn
over haar cavia:
Dit is Tibbe. Hij is 7 januari 2005 om half 3 overleden.
Hij was een Engelse pluimkop. Hij piepte altijd als
de koelkastdeur open en dicht ging omdat hij weet dat
daar de worteltjes in zaten. Hij kwam ook altijd in
m'n nek zitten knuffelen; daar was het dan lekker warm.
Hij overleed aan een longontsteking. Hij begon op een
geven moment allemaal rondjes te draaien in zijn kooi
en viel om. Niet veel later was hij overleden.
|
Julie
over haar cavia's: Op de avond van 20/01/05
is mijn cavia Zoë bevallen van een drieling. Ik
wou haar vasthouden (het was al donker) en toen ik haar
wilde vastpakken, voelde ik enkel een klein, amper droog
hoopje cavia. Zoë was eindelijk bevallen!!! Gauw
scheen ik in de kooi en toen wachtte me een verassing:
er waren nog twee andere! Zwart met bruin, alledrie.
Maar ik zag al meteen dat er iets mis was en even later
bleken ze dood te zijn. Ik schrok verschrikkelijk: dit
kon toch niet gebeuren! Het was haar eerste nestje,
en... dit mocht toch helemaal niet gebeuren! Maar dat
zijn nu eenmaal dingen die gebeuren en ik moet ermee
leren leven! Achteraf gezien bleek ik nog geluk te hebben
dat Zoë niet gestorven is: het éne jong
is zo ongelooflijk groot dat het een geluk is dat ze
niet uitgescheurd is! Ik heb de jongen een
naam gegeven. Ook de dode. Het is niet omdat ze gestorven
zijn dat ze dat niet verdienen. Het jong dat nog leeft
is hoogwaarschijnlijk een meisje en haar heb ik Zsa-Zsa
genoemd. Van de andere twee weet ik het geslacht niet
maar zij heten Buddy (het misvormde jong) en Djoegie.
Mijn 9-jarig zusje lijdt er zeer onder(het is de
eerste keer dat ze zoiets meemaakt) en schreef een tekstje
voor Buddy, wiens naam ze zelf koos: Je bent
op je geboorte dood gegaan en dat is het ergste wat
er is. Je verdiende het te leven! We waren vast beste
vriendjes geworden, vandaar de naam BUDDY
|
(Op Julies verzoek is
dit plaatje erbij gezet.) |
De Grote Cavia: De naam van deze
foto is 'Jerry in de reclame'. Op de zak staat namelijk
een stickertje met 'reclame'. Jerry's baasje was
er uiteraard bij en zorgde ervoor dat het niet gevaarlijk
kon worden.
|
Denise
over haar cavia: Jerry Mijn
cavia Jerry is op 09-03-'04 overleden tijdens een operatie
aan zijn kiesjes. Jerry had al een jaar last van
diarree. Dan had hij het en dan was het weer over. Na
veel bezoekjes aan de dierenarts zei de dierenarts dat
het misschien aan zijn kiesjes lag. Als zijn kiezen
puntjes hadden, kon hij het hooi niet goed fijnmalen
waardoor hij het hooi wel binnenkreeg maar niet goed,
waardoor hij diarree kreeg. Dus moest Jerry aan zijn
kiezen geopereerd worden. De dierenarts vond dat hij
goed wakker werd uit de narcose, maar op een gegeven
moment bleef hij liggen. Ze hebben hem nog spuitjes
en zuurstof gegeven om hem weer wakker te krijgen. Maar
het mocht niet meer baten. Jerry was overleden.
Ik ben echt kapot van dit verlies en zal ook altijd
aan hem denken. Jerry was een lief beertje dat een kindje
voor me was. Hij liep achter je aan, ging op je voet
staan als hij wat te eten wou, en begroette mij als
ik 's ochtends beneden kwam met een piepconcert!!!!
Allemaal dingen die hij op zijn lieve caviamanier deed.
Dierenliefde is een wonder deze vriendschap
was bijzonder Je was een trouwe kameraad die
zijn sporen achterlaat
Lieve Jerry, het leek alsof jij wist wat er met je
ging gebeuren en daarom nog een afscheidskusje wou.
Ik hoop dat ik je een goed leven heb gegeven en
helaas kunnen we niet meer overnieuw doen wat ik verkeerd
heb gedaan. Sorry voor alles wat ik verkeerd heb
gedaan!!! Ik wilde voor jou het beste, al weet ik
dat ik jou niet altijd heb kunnen geven wat jij verdiende!!
Ook al heb ik nu Phoebe en Boelie en Yankee als nieuwe
vriendjes, jij zal altijd in mijn hart blijven en nooit
worden vergeten. Veel kusjes van je baasje.
|
Pieter
en Corina over hun cavia's: Op 30 december
2004 hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve
cavia Pluisje. We hadden haar pas sinds 5 maart 2004.
We waren met haar naar de dierenarts geweest in verband
met kapotte mondhoeken. De dierenarts dacht eerst aan
vitaminegebrek. Omdat dit vorige week nog steeds niet
over was en ze problemen had met kauwen, zijn we weer
naar dierenarts gegaan. Daar hebben ze onder narcose
geconstateerd dat er een gezwel in haar keel zat waar
het etter al uit kwam, en waar niets meer aan te doen
was. Om haar een verdere lijdensweg te besparen, hebben
we Pluisje niet meer laten bijkomen uit de narcose.
Een erg moeilijke beslissing omdat we erg gek met haar
waren, maar aan de andere kant wel eerlijk tegenover
haar. Nu heeft Pluisje geen pijn meer, en is ze samen
met 'ouwe' Pluisje in de caviahemel. Pluisje was een
echte lieverd die er uitgebreid voor ging liggen om
gekroeld te worden. We hebben haar maar tien maanden
gehad, maar wel intens van haar genoten. Zij was de
opvolger van 'ouwe' Pluisje, die in maart 2004 overleden
is. 'Ouwe' Pluisje was onze eerste cavia. Door hem zijn
we verslaafd geraakt aan de caven. Beertje,
onze mannetjescavia, heeft in korte periode (in tien
maanden) tweemaal een kameraadje moeten missen. Hij
is pas twee jaar. Nu hebben we voor hem weer twee nieuwe
vriendinnetjes gevonden, weer een Pluisje en Bruintje.
Pluizen, we missen jullie, maar maak maar
veel plezier in de caviahemel!
|
'Ouwe' Pluisje,
overleden 5 maart 2004, ruim 4 jaar oud.
Pluisje, overleden 30 december 2004, ruim één
jaar oud. Op deze foto staat ze samen met Beertje. Pluisje
is de linkse cavia.
|
|
Emile over haar cavia: Dit is mijn cavia Tibo .
Hij is nog maar net overleden 28-12-2004. Hij had een
darmziekte gekregen door iets. Hij is twee jaar geworden.
Ik zou alles doen voor m'n lief caviatje! Ik heb hem
zien sterven en het maakt mij verdrietig dat ik hem
niet meer kan terugzien. Ik mis hem enorm hard!
Hopelijk zit hij nu ergens waar andere caviatjes
zijn waar hij kan mee spelen. XXX Joni
Tibo, ik mis je enorm!
|
Roy
over zijn cavia: Mijn cavia Stimpy is
op 16-12-04 overleden en ik hield heel veel haar...
Zij was nog niet heel oud en had een leuk vriendje (Ren)
om een beetje mee te spelen... Ik had hem maar vier
maanden mogen kennen... Zij was net een paar weekjes
zwanger... In een keer was het over... Ik snap
niet hoe het kan... STIMPY: IK HIELD HEEL VEEL
VAN JE!!! Groetjes Roy
|
|
|
Bonnie over haar cavia's:
Dit zijn Dunkie en Panda (Dunkie links, Panda rechts).
Het waren halfzusjes. Panda is 9 maanden geworden. Ze
heeft onverwachts longontsteking gekregen. Dunkie is
13 maanden geworden. Ik heb haar moeten laten inslapen.
Dunkie had de kaken vergroeid, en kon niks meer eten.
Ze leed erge pijn, en had veel stres.
Ooh, Panda en Dunkie, wat mis ik jullie. Kon ik
nog maar heel even bij jullie zijn. Niemand vervangt
jullie. En ik wil jullie ook nooit vergeten.
Want jullie waren mijn eerste en blijven mijn eerste
lieverds!!!!!!! Ik hoopte zo dat jullie langer bij
mij waren. Maar dat is toch niet gebeurd. Ik
hoop dat jullie nou met zijn twee door de dromen van
jullie leven rennen. Samen in jullie droomleventje.
Met jullie droomprins. Ik hoop dat jullie nog een
fijn leven hebben zonder mij. IK MIS JULLIE
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
|
Joël
over zijn cavia's: Mijn cavia Didi is
al twee jaar geleden overleden. Zij was heel lief. Ze
is drie jaar oud geworden. Toen we haar jongen
lieten krijgen, was het jonkie veel te groot geboren.
Hij is dood geboren. Dus hij krijgt samen met Didi een
plaats in de caviahemel. We hebben het overleden jonkie
maar Didi Junior genoemd. Ondanks dat hij dood is hadden
we dus wel een naam gegeven. Je denkt mischien 'Hoe
is Didi dan overleden?' Omdat Didi Junior te groot is
geboren is Didi gestorven. Ik mis ze wel maar
gelukkig heb ik nu twee andere cavia's: Kuifje en Caftaro.
|
(Op Joëls verzoek is dit plaatje erbij
gezet.)
|
|
Jim
over zijn cavia: Het is erg triest want
dit is mijn cavia Kuifje. Op 22-03-2004 is hij gestorven.
De foto is genomen de dag voor hij stierf. Hij was 8
jaar. Ik had eerst een konijn;, die beet me
dus had mijn moeder hem geruild voor een ander; die
beet ook dus gingen we die brengen naar de dierenwinkel
(mijn moeders idee). Toen hoorde ik lieve cavia's piepen
en mocht ze van de winkelier aaien; toen kocht mijn
moeder die twee cavia's. Ik was heel blij; het waren
twee meisje's. Ik wilde graag een jongetje en mijn klavertje
vier in mijn broekzak bracht geluk want ze kregen jonkies!!!!!
Wat bleek: die van mij was toch een jongetje! Dus het
waren er eerst drie maar toen even later toen we net
naar de dierenarts wilde gaan om de mijne te laten castreren,
kregen ze negen jonkies. Ik was ook heel blij. Dus we
hadden veel cavia's aan kennisen gegeven en twee aan
de dierenwinkel. Eén cavia hielden we. We hadden
drie cavia's. Toen was het vrouwtje (de cavia van mijn
zusje) oud en stierf (snik...) Toen stierf die van
mij een jaar later en ik zag dat hij oud was de dag
voor hij stierf en ik dacht: 'Oh, nee, morgen denk ik
dat-ie dood is.' En ik maakte 22 foto's! Toen
stierf hij en we hadden nog maar één cavia.
Hij had geen vriendje dus we kochten er nog een en wat
bleek: in de dierenwinkel was ze zwanger geworden en
die cavia kreeg twee jonkies. Nu hadden we vier cavia's.
Jim
|
Co over
zijn cavia: Op zaterdag 27 november
2004 is geheel onverwacht mijn cuyzeug Alicia overleden.
Een inwendige bloeding was waarschijnlijk de oorzaak.
Alicia werd op donderdag 2 september 2004 geboren en
is slechts 86 dagen oud geworden... Ze is afgelopen
zaterdag tegelijkertijd begraven met nog twee hele jonge
cuytjes, die niet voldoende levensvatbaar waren. Een
beertje en een zeugje. Die waren op 17 november geboren
en overleden op 21 november (het beertje) en op 23 november
(het zeugje). Ze lagen beide opgebaard, om zaterdag
begraven te worden. Maar toen overleed geheel onverwacht
Alicia op de leeftijd van bijna drie maanden. Ze zijn
aan het einde van de zaterdagmiddag met z'n drieën
in een grafje bij elkaar begraven. De twee kleintjes
hadden nog geen naam. Alicia was kerngezond en dan komt
het hard aan. Een halve meter verderop ligt nog een
zusje van de twee kleintjes, die op 17 november dood
ter wereld kwam, als zevende van een nestje. Met de
vier overgebleven cuytjes gaat het uitstekend. Drie
wegen er rond de 300 gram elk, de vierde is wat kleiner
met ongeveer 200 gram. In memoriam Alicia:
* 2 september 2004 + 27 november 2004
Co
|
|
(Op Brenda's verzoek heb ik dit plaatje gemaakt.)
|
Brenda
over haar cavia: Een berichtje aan Doë...
Ik mis je heel erg Doë! Jij piepte altijd
en dat vond ik zo grappig. Je was zo schattig!
Ik noemde je altijd dikke koe! Niet als scheldnaam
maar gewoon omdat je zwart met wit was. Je was wel niet
dik maar je had veel haar! Doë, ik mis je!!!!!!!!!!!!!!!
Van je baasje Brenda! snik snok...
|
Pauline over haar cavia: Mijn
lieve kleine Babbel, Op 7 oktober 2004 moest ik
je helaas laten gaan. We waren al zes maanden lang bezig
met dierenartsbezoekjes en nu ging het niet meer. Twee
jaar lang heb ik van je mogen genieten. Je was een erg
ondeugende cavia maar ook al werd ik wel een keertje
boos, die ontdeugende blik liet me altijd weer smelten.
Je was dol op eten, spelen, knuffelen en slapen. Alleen
de laatste tijd ging het eten heel moeizaam omdat je
last had van scheef gegroeide kiezen. Toch bleef je
proberen om te eten maar het lukte niet meer waardoor
je ontzettend verzwakte. Knabbel is nu alleen en mist
je. Voor haar komt er binnenkort een nieuw vriendinnetje.
Ik zal je nooit vergeten en je zult altijd een plekje
in mijn hart hebben. Dag lieve Babbel. Heel veel
knuffels Pauline
|
|
(Op Nina's verzoek heb ik er een plaatje
bijgezet.)
|
Nina
over haar cavia: Schatje was mijn eerste
cavia. Ik kreeg haar toen ik in groep drie zat; ze was
een kleine witbruine borstelcavia. Met haar heb ik veel
leuke dingen beleefd. Toen ze ouder werd, vond ik haar
zelfs nog leuker. Ze was ietjes rustiger, en als ze
op mijn schoot zat kroop ze omhoog, en dan kietelden
haar snorharen in mijn nek. Op een zaterdagmiddag toen
ik net terug was van de bios, kwam mijn moeder me halen.
Schatje was opeens heel ziek. Toen ik thuiskwam lag
mijn cavia maar een beetje zielig op de bank. Ik nam
haar op mijn schoot, en het leek al wat beter te gaan.
Ik snapte niet waarom Schatje opeens zo ziek was. Vrijdagavond
was ze nog heel levendig. Nu lag ze alleen nog op haar
zij, en als ze probeerde op te staan viel ze om. Later
werd Schatje toch een beetje beter, ze at weer wat sla.
Om twee uur gingen we toch maar even naar de dierenarts.
Al heel lang had ik mezelf voorgehouden dat Schatje
heel oud zou worden, en dat ze bij mij thuis een natuurlijke
dood zou sterven. Ik was doodsbang dat ze een spuitje
zou moeten. Het leek er gelukkig niet op dat ze pijn
had. Toen we thuiskwamen had Schatje een op pep spuitje
gehad en we kregen power voedsel mee. Volgens de dierenarts
had Schatje last van zenuwverlammingen. Schatje lag
in een aparte kist naast haar hok. Ik ging wat lezen.
'S avonds gingen mijn ouders weg en Schatje mocht, voor
het eerst en het laatst, naar mijn kamer. Ze lag heel
rustig en telkens als ze weer onderuit gleed ondersteunde
ik haar. Om ongeveer half zes ging het weer slechter.
Ze bleef maar onderuitglijden en lag, net als in de
ochtend, in een soort stuip. Ik tilde haar op en probeerde
haar voorzichtig recht te leggen en te kalmeren. Nadat
ik haar een tijdje een beetje had gewiegd, was ze weer
rustig en ik legde haar terug. Ze ademde heel rustig,
en ik probeerde haar een beetje sla te voeren en drinken
te geven. Toen ik haar nog even had geaaid en haar pootje
ondersteunde, zag ik haar niet meer ademen. Ook voelde
ik haar pootje verslappen, en ik besefte dat ze dood
was. Ik zal veel van je blijven houden en je
nooit vergeten, Je blijft mijn liefste cavia,
Nina
|
Malou en Neomi over hun cavia:
Het was zaterdagavond toen mijn cavia een nestje
jongen kreeg; een zwarte en witte en een bruin met zwarte.
Helaas zagen we dat een caviaatje niet goed kon lopen.
Maar wij dachten dat hij net was geboren en misschien
verkeerd terechtgekomen was. Die ochtend erna zagen
we dat Monster (zo hadden we de bruinzwarte cavia genoemd)
nog steeds niet liep en ook niet bij zijn moeder kon
drinken. Dus ik besloot om hem te voeren met koffiemelk.
Daarna heb ik samen met mijn moeder allemaal dierenartsen
opgebeld of ze ook op zondag open waren. Om 10 uur gingen
we naar de dierenarts, Monster had waarschijnlijk een
scheur in zijn middenrif, ook waren zijn longen niet
goed ontwikkeld. Hij kreeg een spuitje zodat zijn
longetjes beter open gingen. Ook kregen we speciaal
voer mee en speciale spuitjes zodat we de koffiemelk
konden toedienen. Na een paar uur en heel
veel koffiemelk later ging het veel beter met Monster.
Hij lag in een bak met daar onderin een kruik met daaroverheen
wat handdoeken zodat hij het lekker warm had (Monster
had het heel koud namelijk). Toen mijn moeder Monster
aan het voeren was ging hij zelfs poepen en plassen.
Daarna ging hij ook een klein stukje lopen, en iets
later zelfs eten!!!!!!! We waren heel erg blij en
dachten dat het goed zou komen. Maar een half uur
later pakte mijn zusje hem uit zijn bak. Hij ademde
heel zwaar en was heel slap. Iets later ging ik even
kijken en zag dat mijn zusje de doek niet helemaal over
hem heen had gelegd. Ik pakte hem op en zag dat hij
dood was. Ik schrok me rot!! Hij was nog niet eens een
dag oud!!! En hij at, liep,plaste en poepte weer!!!
We hebben hem die namiddag met z'n allen begraven. Nu
branden er nog negen kaarsjes op zijn grafje.
Lieve Monster, Je was er maar even maar toch was
je onze liefste cavia!!! We houden van je.
Liefs, Malou en Neomi
|
|
|
Nadia over haar cavia: Mijn
cavia Scooby is vandaag op weg naar de caviahemel. Op
internet stond een mooi verhaal en dat wil ik even aan
iedereen laten zien: Gewoon aan deze kant van
de hemel is er een plek die de Regenboog-Brug wordt
genoemd. Wanneer een dier sterft, dat heel
dierbaar is voor iemand hier, dan gaat dit huisdier
naar de Regenboog-Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels
voor al onze speciale vrienden zodat ze samen kunnen
rennen en spelen. Daar is een overvloed aan eten, water
en zonneschijn en onze vrienden hebben het warm en behaaglijk.
Alle dieren die ziek of oud waren worden weer gezond
en vitaal, zij die gewond of verminkt waren worden weer
heel en sterk, net zoals wij hen herinneren in onze
dromen van de dagen en tijden die voorbij zijn. De dieren
zijn blij en tevreden, behalve voor een kleinigheid,
ze missen allemaal iemand die voor hen heel dierbaar
is en die achter moest blijven. Allemaal rennen
en spelen ze samen, maar er komt een dag wanneer er
plotseling een stopt en staart in de verte. Zijn heldere
ogen staan gespannen, zijn enthousiast lichaam beeft.
Plotseling begint hij weg te rennen van de groep, vliegend
over het groene gras, dragen zijn benen hem sneller
en sneller. Jij bent gezien en als jij eindelijk
je speciale vriend ontmoet, omhels je elkaar in een
vreugdevolle hereniging om nooit meer gescheiden te
worden. Gelukkige kusjes regenen op je gezicht, je handen
liefkozen zijn geliefde hoofd en jij kijk opnieuw in
de vertrouwde ogen van je huisdier, die al zolang uit
je leven weg was maar nooit uit je hart. Dan
gaan jullie samen over de Regenboog-Brug...
Auteur onbekend Ik wil ook Panda, Snoopy en
mijn kat Jimmy even een plaatsje geven. Ik
houd van jullie, Kusje Nadia
|
Yelena
over haar cavia's: Chiwawa I was ongeveer
enkele maanden oud. Hoe hij gestorven is, zou ik niet
weten. M'n andere cavia Chiwawa II van twee jaar is
op 20 mei overleden. Ook dat is een raadsel... had haar
naar de dierenarts gebracht omdat ze hard ademde, ze
at niet meer en dronk niks meer... dierenarts zei dat
ze niks vond dat abnormaal was dus dacht ik met een
gerust hart terug naar huis te komen en antibiotica
te geven wat de dierenarts had voorgeschreven, maar
tevergeefs... ook dat wilde ze niet. Gebeld naar de
dierenarts om dat te zeggen en hij zei: "Ze moet
eten, dus geef haar ananassap." Ik speciaal
naar de nachtwinkel... geen ananassap... dus heb ik
ananasschijfjes gekocht en er zelf een sapje van gemaakt,
maar ook dat wilde ze niet. Ik wilde die nacht niet
gaan slapen, maar moest toch... De volgende morgen lag
ze dood in haar kooitje. Ik had nog een laatste aai
gegeven en ze was nog warm... Nu denk: 'Ik had iets
vroeger moeten opstaan. Dan was ze er mischien nog.'
Mijn vriend zag dat ik enorm verdrietig was en
is samen met mij speciaal een nieuwe cavia gaan kopen.
Ik .heb er nu in totaal drie en een lief konijntje.
Ik heb m'n terras volledig afgeschermd zodat ze vrij
kunnen rondlopen. Ik kan niet zonder mijn caviaatjes.
Ik hoop dat Chiwawa daar heel gelukkig is.
Chiwawa I en II: ik mis jullie enorm!!! En Stamperke,
Ushi, Yoursie en Eamon missen jullie ook!!!!!! Zelfs
mijn vriend! Vele kusjes van ons allemaal.
We denken nog elke dag aan jullie. |
(Op Yelena's verzoek staat dit
plaatje erbij.)
|
|
Kimberley
over haar cavia: Dit super Joris, hij
is 7,5 jaar geworden. Hij was een hele grote vent, 1.4
kilo, met een super karakter. Heel tam en heel brutaal!
Zijn hobby's waren wortels eten, slapen, op schoot zitten,
aan de tralies rammen en in huis rondrennen. Alleen
voor andere cavia's was hij een erg dominante vent,
samenwonen was er dus helaas niet bij. Ik heb
hem genomen toen ik net op kamers was gaan wonen. Daarna
zijn we samen naar een groter huisje gegaan. Het is
heel raar zonder hem, vooral omdat ik niet beter weet
dan met hem samen te wonen. Joris is altijd
heel gezond geweest en ik hoopte dat hij de Guinessbook
of Records-cavia zou gaan worden. Helaas heeft het niet
zo mogen zijn; hij kreeg in twee weken tijd twee grote
tumoren en er was niets meer aan te doen. Ik heb hem
in laten slapen toen hij redelijk vrolijk was; dat vond
ik beter dan wachten op het ergste. Zo heeft hij het
tenminste tot het eind nog naar zijn zin gehad.
Nou kleine speklap, ik mis je en ga maar fijn spelen
met de andere dikkerds! Wel lief zijn hoor!! :))
Groetjes, Kimberley
|
Nathalie
over haar cavia: Dit is Oops. Op 17
januari 2004 heb ik Oops gehaald uit een caviaopvang
in Rotterdam. Hij was gered van de slangen. Oops was
toen ongeveer 9 maanden oud. Zijn eigenlijke naam was
Brandy maar dat vond ik een meisjesnaam en hij had er
de juiste kleuren niet voor. Wij hebben ons best
gedaan hem een geweldige tijd te geven en ik denk dat
hij dat zeker heeft gehad. Hij kreeg er zelfs een vriendje
bij, Gismo. Maar een aantal weken geleden werd Oops
ziek. Antibioticakuren en een spuitje om zijn eetlust
op te wekken mochten niet meer baten. Hij is bij de
dierenarts overleden. Nu heeft hij een mooi
plekje in onze tuin gekregen en branden we af en toe
een kaarsje voor hem. Het enige wat nog ontbrak, was
een plekje in de caviahemel. We missen hem heel
erg. Gismo zal een nieuw vriendje krijgen, maar Oops
is voor ons onvervangbaar. Hij is maar anderhalf jaar
oud geworden. Bram en Nathalie
|
|
|
Sylvia over haar cavia: Mijn
cavia Hamtaro was zó lief! Hij is niet oud
geworden, amper drie maanden. Ik had veel ideeën
van de site gehaald om voor mijn cavia te zorgen, maar
tevergeefs. Hij is overleden toen ik terugkwam van school.
Ik ondekte dat hij graatmager was. We zijn met hem naar
de dierenarts geweest. We hebben hem nog dwangvoeding
gegeven maar op een ochtend lag hij dood.
Hij hield veel van witloof en van zijn tunnel en zijn
tobbe waar hij knusjes kon inzitten. Nu blijkt de oorzaak
van zijn overlijden te zijn omdat de vrouw van de dierenwinkel
ons verkeerd voedsel heeft gegeven. Ze had ons konijnenkorrels
gegeven. Er stond nochtans een cavia op, zei ze.
Als ik ooit een cavia koop is het niet meer daar.
Als ik thuis kwam en hij zag me, was het eerste wat
hij deed, piepen. Ik pakte hem er dan uit voor de rest
van de dag en dat vond hij reuzefijn. Rust
zacht, Ham-ham, Sylvia
|
Tamara
over haar cavia: Mijn cavia Kareltje
is op 19 augustes 2004 overleden. Kareltje wilde niet
meer eten, een paar dagen al. We hadden hem een paar
dagen van te voren al naar de dierenarts gebracht en
die had zijn kiezen weer minder scherp gemaakt want
die waren scherp en daar had hij last van. Een paar
dagen later wilde hij niks meer eten. Dus zijn we
naar de dierenarts gegaan en zij hebben hem een spuitje
gegeven zodat hij weer wat levendiger werd. Het eerste
spuitje werkte wel want hij begon weer een beetje wild
te worden en we moesten weer terug komen bij de dierenarts
en die gaf hem nog een spuitje, maar die hielp niks
dus zei hij: "Als het zo doorgaat moet je toch
een beslissing nemen," en op 19 augustus 2004 hebben
we die moeilijke beslising genomen. Om 14.30 uur is
hij ver weg gegaan van mij. Ik mis hem zo...
Hij was twee jaar bij mij. Hij was drie maanden toen
ik hem kocht, maar de dierenarts zei dat hij te groot
was voor twee jaar dus hebben ze in die dierenwinkel
gelogen want zij zeiden dat hij drie maanden was maar
waarschijnlijk was hij al 1 jaar - maar dat doet er
nu niks meer toe. Hij is nu weg en daar is helaas niks
aan te veranderen. KARELTJE IK ZAL JE NOOIT
VERGETEN met die rare fratsen van je. Ik hoop dat
je het goed hebt in de caviahemel. Groetjes,
dikke zoen Kareltje, ik houd nog steeds van
je, Tamara
|
|
|
Charlotte
over haar cavia: Dit was mijn lieve caviaatje
Fluffy. Fluffy en haar zusje Floppy zijn de eerste cavia's
die we gekocht hadden, Fluf was een Zilver-Agouti, en
Flop een Goud-Agouti. Fluffytje was nogal een snoeper!!!
Ze was daardoor ook redelijk dik. We ondervonden dat
Fluf ziek was toen ze begon af te vallen met grote mate.
We gingen naar de dierenarts en die bevestigde dan een
tumor. Ja, inderdaad, een tumor in haar buikholte. Maar
Flufje was negen maand!!!!! Uiteindelijk viel
ze om in haar kooi, maar ze was nog niet dood, dus pakte
ik haar bij mij, 3 uur en 45 minuten lang, totdat ze
uiteindelijk stierf in mijn armen op 13 juni om 22.30
uur. Nu hebben we al een nieuw vriendje voor Floppy.
Ze heet Duffy, ze is zwart met een crème plekje
op haar hoofd, maar ze zal nooit Fluffy kunnen vervangen,
dat weet Floppy ook... Ik Mis Je , Mijn Lieveling!!!!!!
|
Emmily over
haar cavia: Op 27 november 2005 is m'n caviaatje
Spik gestorven. Hij was nog niet zo oud; hij was bijna
vier maanden. Ik heb hem gekocht op 7 November 2005.
Hij was zó schattig... ik moest hem gewoon hebben!
Na lang zagen kreeg ik hem ook! Maar deze zondag heb
ik hem dood gevonden. Ik heb als troost wel een nieuwe
cavia gekrege, Kruimeltje, maar niemand kan Spik vervangen!!
Hij was echt m'n maatje en ik zal hem nooit vergeten!!
Hij was zo speels; hij rende rond in z'n ren. Hij plaagde
z'n vriendinnetje: ze waren echt verzot op elkaar. Ze
mist hem nog, ik zie het aan haar. Ze heeft nu wel een
nieuw vriendje maar toch... vergeten zal ze hem nooit.
Ze was ouder dan hij en zorgde voor hem precies of het
haar kindje was!! Dikke kus, Emmily
& Spam je vriendinnetje
|
|
|
Manuela
over haar cavia: Mijn cavia heette Charly,
hij was vijf jaar, van 1 mei 2005. Hij was geboren 1
mei2000 en is gestorven de nacht van zaterdag 14 mei
op zondag 15 mei 2005. Hij was al een heel tijdje aan
het sukkelen met zijn darmpjes. Op het laatst zelfs
zeker éénmaal om de veertien dagen had
hij diaree. Het was niet meer uit te houden. Zaterdagmorgen
ging ik hem eten geven en hij had dus weer diaree maar
ik dacht dat hij net als alle andere keren er
wel zou boven op komen want hij was daar nooit
ziek van dus ik gaf hem hooi en hij at.
Ik moest die dag naar mijn moeder gaan en naar mijn
schooonouders en bij terugkomst heeft mijn vriend
hem gevonden. Hij was heel verzwakt en stond niet meer
op. Ik heb hem toen op schoot genomen en ben een paar
uur bij hem blijven zitten. Hij was toen zo rustig en
kontent. Hij was blij dat ik er nog was bij hem. Hij
werd zelfs even actief toen ik met hem babbelde.
Ik heb hem daarna in zijn hokje bij zijn vriendinnetje
gelegd. Daar is hij niet veel later rustig ingeslapen
het deed geweldig pijn om hem zo te zien, dood, terwijl
hij anders altijd zo vriendelijk piepte. Al zag hij
me honderd keer per dag, altijd begroette hij mij. Hij
at zelfs uit mij hand en nam eten uit mijn mond
en als ik voerde, want ik heb een vijftigtal cavia's,
dan stond hij netjes zijn beurt af te wachten aan de
rand van zijn hok Hij was een heel lief dier,
echt mijn beste vriend. In de periode dat ik veel verdriet
had stond hij altijd klaar; dan kon ik tegen hem zeggen
wat er scheelde en hij was dan supperlief, echt een
schatje. Ik ga hem echt missen. Zo, lieve Charly,
ik hoop dat je het daar ginder ook zo naar je zin gaat
hebben als hier. Je was en blijft mijn beste vriend
en ik zal je nooit vergeten. Je was het troeteltje van
papa en mama, schatje, en wij houden van je.
Kusjes xxxxxxxxx Manuela
|
Zhouhan over haar cavia: Mijn
cavia Charlie is op 23 november 2005 overleden, het
was een hele slimme cavia, die overal kon ontsnappen,
en hij hield heelveeeeel van lekker eten, hij deed er
alles voor om het te krijgen: sla, spinazie, witlof
en paardenbloemblaadjes. Mijn cavia had veel ongeluk.
Hij heeft heel veel meegemaakt: tandvleesontsteking,
er zat een kraal om zijn tanden, heel strak en een tumor.
Hij had een tumor bij zijn tepel. Heel zijn tepel was
opgezwollen, toen werd hij geopereerd, de tepel werd
geamputeerd. Twee weken geleden stopte jij
met eten, toen ging ik met je naar de dierenarts. die
dierenarts zei dat jouw kaken misvormd waren, en dat
je er last van zou krijgen. Hij zei dat ik je mee naar
huis moest nemen, je zou langzaam sterven. Eerst
dacht ik dat je nog een beetje beter zou worden, maar
het ging weer slechter, ik zag een cavia die ik niet
kende, niet meer de blije cavia maar die cavia die leed,
ik heb er een eind aan gemaakt, ik weet dat je dat wilde.
Nu heb ik je begraven, ik hoop dat je nu van je
pijn bent verlost en dat je nooit meer moeite hebt met
eten. ik heb veel verdriet om je dood, maar het was
het beste voor je , je kon niet meer, ik zag het.
Ik hou suppeeeerrrr veel van je en ik zou je nooit
meer vergeten, jij was mij lievelingshuisdier. ik hoop
dat je in de caviahemel gelukkig word en ik hoop dat
je weet dat ik heel veel van je hou. misschien kom je
Roxy en Pluisje ook tegen. Veel aaitjes voor Charlie
en sla en spinazie, en kusjes van mij: Zhouhan.
|
|
Joël over zijn cavia: Op
1 October 2006 is mijn cavia Pip overleden. Helaas
te vroeg, want hij was pas net een jaartje oud.
Door een buikaandoening (buikgriep) wou hij niet meer
eten en drinken, dus droogde hij uit. Op deze dag
heeft de dierenarts hem een spuitje gegeven omdat hij
toch niet lang meer had. Ik, en mijn andere
cavia, Flip, zullen hem een goed plekje in ons hart
geven. En wij hopen dat Pip een goed onthaal
krijgt in de caviahemel.
|
|
|
Jennifer over haar cavia: Mijn
cavia, Vlekje, was heel lief, maar ook wel eens ontdeugend,
want als ik hem liet loslopen dan ging hij altijd naar
de keuken toe en als ik hem dan wilde pakken, rende
hij heel hard weg! Hij zat graag in de pantoffel
van mijn vriendin. Hij at heel veel als ik een schoteltje
met komkommer in zijn kooi zette en even niet keek,
dan was zijn hele schoteltje leeg. Als ik hem op
mijn schoot had dan piepte hij tegen mij… en dan luisterde
ik altijd... niet dat ik iets verstond, maar oké.
Soms werd hij wel eens boos op die hamster omdat ik
hem dan eten gaf, en dan kreeg Vlekje niets!!
Vroeger hadden wij ook een buurcavia die heette Humpfrie,
daar had hij altijd ruzie mee :-( maar soms dan waren
ze ook heel lief tegen elkaar… want toen Humpfrie heel
erg ziek was, was Vlekje heel lief tegen hem!
Hij at het liefst witlof en paprika… en hield er niet
van als hij geaaid werd onder het eten. Altijd
als ik langsliep kwam hij ook altijd naar mij toe en
dan aaide ik hem altijd! Je moet toegeven dat hij
heel erg lief was, toch! En toen hij ouder werd kreeg
hij ook steeds meer bruin in zijn vacht…
Groetjes van Jennifer En een kusje voor Vlekje
|
Sylvia over haar cavia: Mijn
cavia Blinky is helaas maar vier jaar geworden...
Eind juli begon de ellende.... Hij at slecht en
was niet meer zo gezellig, ik naar de dierenarts en
die zeiden dat er waarschijnlijk wat met z'n kiesjes
aan de hand was... Blinky onder narcose en z'n
kiesjes werden geslepen. Daarna leek het goed te gaan
al was hij nog steeds erg sjaggie ,en dat was nix voor
mijn Blinky. Ik weer naar de dierenarts, hij werd verder
onderzocht en er bleek nix mis te zijn, maar hij kreeg
allemaal krachtvoer,vitaminen enz enz mee. Hij werd
weer vrolijk maar eten deed hij niet, weer naar de dierenarts,
bleek hij een tumor in z'n wang te hebben!!! Prednison
gekregen en Blinky moest er weer bovenop komen, het
aantal bezoekjes aan de dierenarts daarna is niet meer
te tellen, Blinky bleef maar afvallen en had onwijs
last van diaree. Ik heb er werkelijk alles aan
gedaan en de meest vreemde dingen gekocht en hem te
eten gegeven in de hoop dat hij beter zou worden. Hij
vond het allemaal best, spuitje met antibiotica hier,
vies voer daar, Blinky leek het allemaal niet erg te
vinden. Ondertussen was hij van een dikke kilo afgevallen
naar 360 gram! Elke dag speelde ik met hem alsof het
z'n laatse dag kon zijn, in z'n kooitje slapen deed
hij niet meer,in bed bij mij was veel lekkerder. Hij
was echt onwijs gezellig ook al was-tie sterk vermagerd.
En toen donderdag 10 november, ik kwam thuis van m'n
werk en wilde hem roepen, daar lag hij midden in m'n
kamer, op z'n zijtje dood op de vloer, alsof hij naar
me toe wilde lopen maar het niet gered had.... Ik
was er kapot van, ik heb nu nog dikke ogen van het huilen,
hoe kan zoiets gebeuren? Een beessie waarvan je zoveel
houdt, waar je zoveel voor gedaan hebt,ineens, zomaar
dood! Ik heb wel een uur huilend met hem in m'n armen
gezeten ik kon het niet geloven. Ik heb nooit geweten
wat hij had, ik weet wel dat het de allerleukste/liefste/gekste
cavia was die er is. En wie weet hoeveel pijn Blinky
had... we hebben hem in het bos begraven... ik zal en
kan hem nooit vergeten, ik had alleen gehoopt dat hij
wat ouder zou worden... Blinky, I love you
poepie!!!
|
|
|
Sofie over haar cavia: Hoi,
mijn cavia is op vrijdag 18 november 2005 naar de caviahemel
gegaan. Dit is mijn berichtje voor hem:
Lieve Billie, Ik zie je nog zo zitten in
het hok bij de Hornbach; zielig in elkaar gedoken en
heel groot en dik, waardoor alle mensen je uitlachten.
Na een paar bezoekjes in de Hornbach, heb ik je meegenomen.
Toen bleek dat je een abces had, heb ik je meteen laten
opereren en je knapte zichtbaar op. En 's zomers zat
je met je vriendje Black Beauty samen in 't gras. Toen
ging BB naar de caviahemel en kwam Bino, maar daar moest
je niets van hebben. Verder was je echt een supercaaf!
Tot je zo dun werd en ik het zo vreemd vond, maar de
dierenarts er niets aan kon doen, ging 't bergafwaarts
met je. Maar nog steeds was je een vrolijk dier!
Lieve lieve Billie, ik ben blij dat je 2,5 jaar bij
me mocht zijn en nu mis ik je verscrhrikkelijik!
En zorg goed voor BB, Bambi, Noebe en al die andere
caafjes in de hemel!!!
|
Irene en Stefan over hun cavia
Dit zijn Benno en Borstelini, de twee caviaatjes
die we gelijktijdig in september 2003 kregen. Ze waren
allebei pas een paar weken oud toen we ze kregen en
ze konden het erg goed met elkaar vinden. Benno,
het caafje links op de foto is twee maanden geleden
overleden. Toen we merkten dat ze niets meer at zijn
we met haar naar de dierenarts gegaan. Ze bleek doorgegroeide
kiezen te hebben en werd er onder narcose aan geholpen.
Maar een week later is ze alsnog overleden. Het voederen
lukte niet meer en ze bleek veel pijn in haar bekje
te hebben door zweertjes in de mond als gevolg van die
kies-operatie. We missen Benno heel erg en waren ontzettend
verdrietig toen ze zo ziek was en dood ging. Het
was een ontzettend lief, rustig caafje, dat graag
geknuffeld en geaaid werd. Nu zit Borstelini heel alleen
in haar kooi. Een andere cavia hebben we nog niet
aangeschaft: Benno is niet te vervangen! Over een poosje,
als het gemis wat minder is, zullen we eens naar een
ander vriendinnetje voor Borstelini gaan uitkijken.
Onze Benno verdient zeker een plaats in de caviahemel.
|
Charlotte over haar cavia: Vandaag
is mijn cavia Kiki gestorven. We hadden al een
paar dagen gemerkt dat ze een beetje stil was maar vandaag
at ze ook niet meer. We waren van plan om naar de dierenarts
te gaan maar die had pas om 7 uur spreekuur, dus we
moesten wachten. Ik en mijn moeder gingen even
naar de stad omdat we bang waren dat we onze lieve Kiki
dood zagen gaan en dat vonden we niet leuk. Toen
we weer thuis kwamen lag onze Kiki dood in haar kooi.
Lieve Kiki, We hebben van Je gehouden,en
nu nog steeds. Veel liefs van je lieve baasjes
Charlotte en Simone.
|
(Omdat
Charlotte geen foo had, staat dit plaatje erbij.)
|
|
Sandra over haar cavia: Chef
was drie maanden toen ik haar kreeg, ze was een zogenaamd
achterblijvertje, en het duurde dan ook een paar weken
voor ik haar eindelijk mee naar huis mocht nemen, omdat
ze op gewicht moest komen. Toen ze een paar weekjes
bij mij woonde, was ze gelukkig al een lekker stukje
gegroeid, maar toen gebeurde er wat ergs! Chef liep
over de bank bij mijn ouders, waar toevallig ook de
hond lag! De hond pakte haar, en Chef had een open botbreuk
aan haar achterpootje. Ik snel met haar naar het dierenziekenhuis,
er waren twee opties; of amputeren, of Chef in laten
slapen... Omdat ik vond dat Chef als achterblijver al
zo gekonokt had om er te mogen zijn, heb ik besloten
haar te laten opereren... Dus had mijn knappe meid nog
maar drie pootjes. Vanaf het begin heeft ze zich gelukkig
prima kunnen redden met haar stompje en ging ze eigenlijk
door het leven als een gewone cavia! Ze was zelfs de
baas over haar vriendin Druppie, die bij haar in de
kooi woonde. Chef was een cavia met karakter, als
ik eerst een andere cavia vasthield, en daarna haar
pas, werd ik steevast gebeten door haar, zo liet ze
even weten dat ik wel bij haar hoorde, en niet bij de
andere cavia's. Toen Chef ongeveer een jaar was, moest
ik geopereerd worden. Ik heb toen vier maanden niet
kunnen zitten en lag dus constant op bed. Naast mijn
bed stond een tafeltje met daarop een kussen...
en daar lag... Queen Chefje, haha! Zo heeft ze
vier maanden met me doorgebracht... We waren onafscheidelijk!
Als ik af ging wassen en Chef liep los in huis, zei
ik tegen haar: "Ga je mee afwassen?" En
dan liep ze achter me aan naar de keuken; als er water
van het aanrecht op mijn voet druppelde likte Chef het
af, echt grappig was dat! Een jaartje later bleek ik
kanker te hebben en moest weer geopereerd worden...
En daar stond weer naast mijn bed, op het tafeltje,
lekker op het kussen : mijn Chef! |
Ze heeft me door alle
ezondheidsproblemen heengesleurd... als ik huilde likte
ze mijn tranen op, en als ik een knuffel nodig had,
leek het net of ze het voelde, en dan kroop ze bij me
onder het dekbed... Chef is vijf jaar bij mij geweest;
op 29 oktober 2004 merkte ik dat Chefje magerder werd
en een beetje 'reutelde'... Ik ben met haar naar de
dierenarts geweest en ze bleek een verkoudheid te hebben,
ze heeft nog medicijnen gehad, maar ze werd er niet
echt beter van... Ik wist ook uit ervaring wel dat cavia's
aan een verkoudheid vaak overlijden, en wist eigenlijk
wel wat me te wachten stond... Op 1 november werd ik
's nachts om 3 uur wakker, met de gedachte, dat als
ik Chef niet zou gaan halen beneden, ik haar niet meer
zou zien... Ze was toen al erg slap, en ik heb haar
met me mee naar boven genomen... Ze heeft nog lekker
op haar kussentje bij me in bed gelegen, en is toen
om 11 minuten over 7 overleden in mijn handen... Het
is nu al meer dan een jaar geleden, maar mijn Chef blijft
echt heel belangrijk voor me, omdat ze zoveel met me
meegemaakt heeft... Ze is dus met recht een caviaengeltje!
In mijn hart is ze dan ook altijd bij me... De
foto is gemaakt de dag voordat ze overleden is... Sommige
mensen zeggen 'Het is maar een beest', maar voor mij
was Chef mijn beste vriendin... Ze heeft me door zoveel
ellende heengesleept! Daarom zal ik haar nooit vergeten!
|
Milou over haar cavia: Op
24 juni 2005 is mijn cavia Bertje heel onverwachts op
4-jarige leeftijd overleden. De dag ervoor huppelde
hij nog vrolijk door de buitenren, de volgende morgen
lag hij in zijn kooi en wilde niet meer eten. Hij heeft
toen nog een uur of drie geleefd. We hebben hem in de
tuin begraven bij onze andere cavia's. |
|
|
Mandy over haar cavia: Dit
is Speedy, ik zeg nog steeds is want was klinkt zo ver
weg... zo vergeten... alsof ik hem niet alleen in de
tuin heb begraven bij Koosje, onze vogel, maar ook ben
vergeten in
mijn hart. Speedy is een van de liefste en dikste cavia
die ik heb gehad. Hij is ongeveer acht jaar geworden.
Dat is een hele leeftijd als je je bedenkt hoe dik en
traag hij was. Twee jaar geleden dachten we ook al dat
hij dood zou gaan omdat hij nog trager was dan anders
(kun je je voorstellen?). Op 5/11/2003 had
ik dit gedicht voor hem geschreven: Speedy,
ik hou van jou voor altijd Jij bent best oud en
ik wil niet dat je lijdt Voordat je gaat wil ik
zeggen: bedankt dat je er bent geweest Jij bent
echt het liefste en dikste beest Ik zal nooit vergeten
hoe je was Hoe jij rondliep op het gras Hoe
jij alles opat Hoe jij je eigen rond vrat Maar
toch ben jij de liefste cavia van mij Jij maakt
mij echt heel blij… Toe ga niet weg, maar blijf
nog even Ik wil je nog zoveel liefde geven! |
Toen hij vorig jaar aan een kant
van het konijnenhok moest zitten, was het fout gegaan.
Al snel zag ik dat Speedy's ogen waterig waren en af
en toe nieste hij. Snel had ik het buitenhok gepakt
en klaargemaakt. Maar het kwaad was al geschied, Speedy
overleefde het niet... De volgende vroege ochtend
kwam mijn vader. Hij vroeg of ik nog even afscheid wou
nemen van Speed. Ik in mijn pyama en al naar beneden
gegaan. Toen ik in de keuken kwam lag er een doek over
de kooi met een briefje van mijn moeder erbij: "Volgens
mij is Speedy dood." Nou ging ik kijken maar Speedy
lag op zijn zij adem te halen en zat me met zijn lodderige
ogen aan te kijken. Ik zette de kooi op tafel en aaide
hem en zei dat hij nu wel dood mag gaan, dat het goed
was zo... volgens mij merkte hij niet dat ik er was.
Hij rende met zijn poten en piepte. Na twee uur lag
hij te stuiptrekken en met zijn bek open en dicht te
klapperen... heel langzaam maar toch weer te snel. Het
was zo zielig om te zien en dat gezicht zal ik altijd
voor me blijven zien... Op gegeven moment hield hij
op en Speedy was dood...
Ik zocht een schoenendoos en legde er een laagje zaagsel
en stro en watten in die eigenlijk voor hamsters bedoeld
zijn. Om hem legde ik blaadjes sla en alles wat hij
lekker vond. We groeven een gat langs Koosje en we begroeven
hem met een steen op de plaats waar hij was begraven...
|
Hij is nu al ruim
een jaar dood en ik heb sinds een week een nieuwe cavia.
Natuurlijk ben ik Speedy nooit vergeten en accepteer
ik de verschillende karakters tussen Speedy en Mona.
lieve
Speedy, Na
een dag strijden,
vol pijn,
ben je bevrijd van je lijden, Vol van frustratie,
Ben je gestorven in mijn armen, om je te realiseren
dat ik van je hou, om je hartje nog één
keer te verwarmen, Hoeveel cavia's ik ook mag krijgen,
zo een als jij bestaat er geen een, zo lief, zo
dik, zo grappig, zo vind je er geen, vaarwel
Speedy, doe Plofje van mij de groeten, die zal
je wel ontmoeten, rust in vrede... Dikke
kus van Mandy en Breezer
|
Lisette
over haar cavia: Bij deze wil ik ook
graag mijn cavia een plekje geven op uw site in de caviahemel.
Het is alweer meer dan een half jaar geleden dat Quinnie
is overleden. Ze was mijn eerste cavia en ik was helemaal
dol op haar. Quinnie is in april 2000
geboren en in december 2004 overleden. Het
was een heel vrolijk, lief en eigenwijs beestje!! Hield
van spelen, kwam uitdagend op je afgerend om daarna
weer luid piepend van je weg te rennen, maf beestje! Jammer
genoeg had ze een zwakke blaas waardoor we keer op keer
naar de dierenarts moesten. Ik vond het zo zielig
elke keer dat ik haar hoorde krijsen bij het plassen.
Elke keer hielp de antibiotica maar voor een tijdje,
we kregen steeds een sterkere. Vorig
jaar december ging het opeens heel snel achteruit. Ze
plaste bloed, werd magerder en zag er niet echt gezond
meer uit. Na weer een bezoek bij de dierenarts bleek
ze een snel groeiende tumor bij/in haar blaas te
hebben. Ze gaf nog medicijnen als laatste redding maar
deze werkte helaas niet meer. Ze ging die week zo snel
achteruit en had zoveel pijn dat we haar hebben laten
inslapen. De tumor bleek binnen een week ook enorm gegroeid
te zijn. Gelukkig heeft ze nu geen pijn meer...
Quin, ik zal je nooit vergeten! x
|
|
|
Lisa over haar cavia's:
Toen ik op vakantie was is Tijger (links) overleden,
hij is vijf jaar geworden. Vijf dagen later overleed
zijn broer Winnie (rechts). Hij overleed aan een ziekte
die hij al een tijdje had. Tijger + Winnie?
Ik zal jullie nooit vergeten...!!
X Jullie baasje Lisa
|
Lianne over haar cavia: Dit
is mijn Samsam, sinds een paar maanden is hij overleden
en ik mis hem nog heel erg. Sammy was heel bijzonder,
hij liep door het huis achter ons aan en ging onder
het bureau bij je voeten liggen als je aan het werk
was. Sammy was echt mijn vriendje, het was
daarom ook verschrikkelijk om te moeten beslissen om
hem in te laten slapen. Hij was pas 2,5 jaar oud.
Lieve Samsam, ik mis je zo en ik hou heel veel
van je. Dikke kus van je baasje Lianne
|
|
|
Eva over haar cavia: Ik
wil heel graag het verhaal vertellen over mijn lieve
cavia: Caramelleke. Het was donderdag 26 mei,
de eerste echte zomerdag dit jaar. Die ochtend was ik
vergeten om de deur en het raam bij de cavia's open
te doen, die staan in een soort tuinhuisje in de tuin.
De avond tevoren doen we altijd het raam en de deur
dicht zodat de katten die daar rondlopen niet binnenkomen.
Maar ik wist niet dat het zo warm zou worden.
Ik ging naar school, zonder het besef dat er die dag
iets ergs zou gebeuren. Rond de middag werd het pas
echt heet. Mijn lieve Caramelleke stond vlak achter
het raam (daar wordt het sneller warm) en alles was
dus nog dicht. Zelf had hij ook nog per ongeluk
zijn slaaphokje voor zijn drinkflesje geschoven. Het
was daar waarschijnlijk heel warm geworden en hij kon
niks drinken. Toen ik thuis kwam van school was hij
al dood, door de hitte. Mijn andere cavia, Blesje, was
ook bijna dood, maar die had papa nog kunnen redden,
maar voor Caramelleke was het te laat. Hij mocht
maar 108 dagen oud worden, ik voel me zelf hier heel
schuldig over, als ik die ochtend nog was geweest, moest
dit allemaal niet gebeurd zijn en had hij nog fijn in
zijn kooitje kunnen rondspringen. Hij had niet
eens kunnen genieten van elke dag zoveel gras eten als
je maar wil, lekker rondrennen en lekker languit in
de zon liggen. Dat mogen ze altijd als het warm genoeg
is in de zomer. Ook zijn moeder, Janneke, was heel verdrietig
toen ze zag dat haar zoontje dood was, eerst keek ze
een hele tijd naar hem en daarna draaide ze zich om
en liep ze weg, net alsof ze het niet wou geloven. Ik
voel mezelf nu zo stom tegenover hem en zijn moeder,
dit is allemaal mijn stomme fout. Als ik nu
nog één ding tegen hem kon zeggen, zou
ik zeggen: IK HOU VAN JOU!!!!! Omdat ik
nog geen foto van hemzelf op de computer had staan doe
ik er maar een foto van zijn moeder, Janneke bij.
|
Denise over haar cavia: Dit
is mijn Fyoubel! Op 9 juni is hij ziek geworden
en de volgende dag lag hij dood in z'n kooitje.
Nu is hij samen met Lupje in de caviahemel. Ze hebben
allebei een gelukkig leven gehad,maar het was nog veel
te vroeg om nu al te gaan. Veel liefs aan de
andere cavia's die hier ook op de site van de caviahemel
staan!
|
|
|
Denise over
haar cavia: Dit is mijn cavia Lupin.
Hij is op 11 juni overleden, en hoe het komt mocht
gewoon echt niet gebeuren! Hij liep buiten in de kooi,
en hoe het precies is gebeurd weet ik niet..
Maar het komt er op neer dat Lupin met zn kopje tussen
de tralies is vastgeraakt. Hij heeft vast
van de stress een hartstilstand gekregen. Toen
me vader dit tegen me zei kon ik het haast niet geloven!
Want precies die dag ervoor was z'n vriendje Fyoubel
heen gegaan. Maar Fyoubel was ziek.. hoe dan ook...
ik vind het zo erg. Zo zitten ze allebij nog lekker
buiten te spelen en zo zijn ze allebij in twee dagen
weg! Hier een plekje voor Lupin in de caviahemel.
En natuurlijk ook voor Fyoubel maar die doe ik apart.
Ik mis ze allebij heel erg, maar ik troost mezelf
om te denken: Ze zijn nu weer samen!
|
Busra
over haar cavia: Mijn cavia is vandaag
27 augustus 2005 om 14.00 uur gestorven. Mijn mooie
cavia heet Pluisje en het is een beertje. IK MIS HEM
ONTZETTEND IK HUIL ALLEEN MAAR!!!!!!!!!!!!!!!!! Als
ik Yadah mijn konijn op mijn schoot heb dan denk ik
steeds dat het Pluisje is..... ik kan echt alleen maar
huilen.... ik kan er niet tegen; mijn cavia die dood
is gegaan aan een zware longonsteking..... Pluissssssssssssssss....
mijn schatje is doooddddd, ik mis Pluisssssssss, ik
typ dit terwijl ik heel erg huil..... Yadah zoekt Pluisje
ook overal.... ik wil niet meer leven, ik mis mijn schatje
zo erg...... Gedicht voor mijn enige Pluisje
die niemand kan vervangen: Hoe zal ik het zeggen,
Je was ondeugend speels en je durfde veel tegen Yadah
te zeggen, Jullie waren de beste maatjes Yadah
je vriend zoekt je overal maar je bent nergens te bekennen,
Jij ligt, met een wortel en hooi rustig in je graf,
Maar ik, ik kan dat niet accepteren, want alles wat ik
aan jou gaf, mijn liefde en jij jouw liefde,
dat zou ik nooit vergeten mijn lief, Jij bent
weg, ver weg, Ik kan daar niet meer tegen
je hoort bij mij en Yadah, yadah probeert me te
troosten maar het lukt niet, Ik ben te verdrietig,
Je blijft altijd in onze hart, mijn lief.
Pluisje zou twee jaar worden in september 2005. Ik kan
er niet meer tegen, mijn schatje is voor altijd weg......
Mijn schatje die bij iemand anders op de schoot zat
en als ik langskwam dat hij begon te piepen dat hij
naar mij wilde... Yadah en ik kunnen je niet meer
vergeten schat. Weet één ding: ik zal
je nooit vergeten... Je verdrietige baasje
BUSRA en je vriend Yadah (konijn) R.I.P Pluisje.....
|
|
|
Aline en Steven over hun cavia:
Lieve Freek,
Plots ging je van ons heen, we wisten niet waarheen.
Je bent nu in de Caviahemel, daar kan je spelen
als een echte vlegel. Freek, je blijft voor
altijd in onze gedachten en ik weet dat je op ons
zult wachten want ooit zijn we weer allemaal samen
zoals we ooit tot een happy family kwamen!
Lieve Freek, we missen je zo!
Dikke knuffel, Pientje (Aline) en Steven |
|
Dorien over haar cavia: In
memoriam: Bieke x-1-1999 - 25-5-2005 Liefste
Bieke, Vandaag ben je voorgoed vertrokken.
Je was als een kind voor me. We voelden elkaar heel
sterk aan. Ik kocht je toen je 4 weken oud was.
Je had duidelijk behoefte aan een moeder, want je hechtte
je heel vlug aan me. Ik heb je zien opgroeien
tot een mooie, vrolijke, slimme cavia. Je hebt me zes
jaar van mijn leven gezelschap gehouden. We waren dol
op elkaar. Je bent een echte wondercavia geweest, want
je ging niet dood toen de ziekte je in de greep
hield. Men zei dat je een vechter was, net
als je baasje. We leken inderdaad op elkaar: zwart haar,
sterke wil, vurig karakter... Ik troostte je als
je je pijn had gedaan, jij troostte mij als ik verdrietig
was. Je protesteerde niet als mijn tranen op jouw pels
vielen. We hebben heel wat samen meegemaakt.
Je hebt een mooi en lang leven gehad, maar toch zal
mijn leven niet meer hetzelfde zijn zonder jou.
Ik hield erg veel van je.
Liefste Bieke, ik zal je heel erg missen!
Je baasje, Dorien XXX
|
Marieke
over haar cavia: Op 6 juni 2005 is mijn
lieve jongen...Elvis overleden. Hij was pas 3,5 jaar
oud. In april viel mij op dat hij niet meer at. De dierenarts
constateerde dat hij flink was afgevallen en dat zijn
kiesjes te lang waren, sommige groeiden zelfs in zijn
wangetje. Onder narcose zijn de kiesjes weggeslepen
en geknipt en Elvis ging weer gezellig mee naar huis.
Ik kreeg pijnstillers en antibiotica mee. Hij knapte
zienderogen op, hij kon alles weer eten. Tot zaterdag
4 juni... De dag daarvoor heeft hij nog heerlijk
zitten genieten van verse kersen, maar die zaterdag
kon hij geen eten meer vastpakken. Ik heb zijn eten
in kleine stukjes gesneden en dat at hij gelukkig nog
wel. Maandag ben ik meteen naar de dierenarts gegaan,
daar bleek het vrij ernstig te zijn. Bij het onderzoek
bleek dat zijn tandjes los zaten, een voortandje
viel zelfs uit. Met betraande ogen kreeg ik te horen
van de dierenarts dat zijn kaakje helemaal geinfecteerd
was. Er was niks meer aan te doen. Rond 15 uur is Elvis
vredig ingeslapen.
|
|
|
|
top
home |