De Grote Cavia: algemene en bijzondere informatie over cavia's.




































 

De pagina Caviahemel is ermee gestopt. Het Condoleanceregister Caviahemel is nog altijd actief. Je kunt hier vertellen over je overleden cavia en je krijgt altijd antwoord op je bericht.

Op alle foto's rust copyright, ongeacht of er wel of niet een copyrightvermelding op staat. De foto's mag je dan ook niet zonder toestemming van de makers gebruiken.

Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15




Charlotte
over haar cavia:

Dit was mijn lieve caviaatje Fluffy. Fluffy en haar zusje Floppy zijn de eerste cavia's die we gekocht hadden, Fluf was een Zilver-Agouti, en Flop een Goud-Agouti. Fluffytje was nogal een snoeper!!! Ze was daardoor ook redelijk dik. We ondervonden dat Fluf ziek was toen ze begon af te vallen met grote mate. We gingen naar de dierenarts en die bevestigde dan een tumor. Ja, inderdaad, een tumor in haar buikholte. Maar Flufje was negen maand!!!!!


Uiteindelijk viel ze om in haar kooi, maar ze was nog niet dood, dus pakte ik haar bij mij, 3 uur en 45 minuten lang, totdat ze uiteindelijk stierf in mijn armen op 13 juni om 22.30 uur.
Nu hebben we al een nieuw vriendje voor Floppy. Ze heet Duffy, ze is zwart met een crème plekje op haar hoofd, maar ze zal nooit Fluffy kunnen vervangen, dat weet Floppy ook...

Ik Mis Je , Mijn Lieveling!!!!!!


Debby, Emma en hun mama over Sandy en haar jongen:


Onze hele cavianestje is nu dood. Caviamoeder Sandy (11 maanden oud) heeft een week geleden 4 jonkies gekregen, precies op de 69 dag. De geboorte ging heel rustig en soepel. Het vierde en tevens laatst jong werd genegeerd en heb ik uit het vlies moeten halen en warm gewreven. Helaas, de moeder trok zich niets aan van dit jong en het overleed de dag erna.

Drie kleintjes bleven over (zie de foto). Op zich leek er niets aan de hand, alleen had ik het idee dat ze niet gevoed werden door de moeder. Op de vierde dag overleed er weer een jonkie. Ik ben met de twee laatste gauw naar de dierenarts geweest en kreeg krachtvoer voor hun. Eenmaal thuis bleek weer eentje overleden. De laatste leek het heel goed te doen. Maar op de negende dag had het niet veel zin in drinken of eten. De ademhaling geen heel moeizaam en
uiteindelijk overleed ook deze, in mijn hand.

Wij zijn er kapot van. Het was zo'n mooie bevalling. Zulke mooie en grappige kleintjes. Het liep allemaal zo vreselijk mis.......

Wij hebben moeder cavia Sandy maar weer gauw bij haar eigen cavia moeder Kappy gezet, zodat ze niet te eenzaam zou zijn nu haar kleintjes allemaal in de cavia hemel zijn.

Laatste groetjes van de verdrietige baasjes,
Debby en Emmy en hun mama




Jinke
over haar cavia Fleur:

 Mijn cavia heet fleur en ik mis haar heel erg.  Ik heb haar gekregen in november en in mei was ze alweer dood. Ze was net één jaar. Toen ik haar gekregen had, had ze in de dierenwinkel al drie nestjes gehad terwijl ze toen nog maar acht maanden was. Blijkbaar was ze daar aan gestorven. Ik mis haar heel erg. Ik heb nu alweer twee nieuwe cavia's maar toch zijn zij niet hetzelfde als Fleur. Ik heb alleen geen foto van haar.

(Jinke verzocht mij er een caviahoofdje bij te zetten.)
 


Desiree over haar cavia:

Op 11 april 2005 is mijn lieve schat Floortje overleden. Floortje was mijn eerste cavia. Toen ik haar 3,5 jaar geleden kreeg bleek ze ziek te zijn; ze had een nierontsteking en bleek verwaarloosd te zijn door haar vorige baasje. Door een antibioticakuur kwam ze er weer helemaal bovenop. In het begin was ze erg schuw maar dit verdween later en ze werd een echte knuffelkont. Als ik me niet goed voelde, nam ik Floortje altijd op schoot om met haar te knuffelen; ze wist me altijd te troosten met haar kusjes. Ze vond het heerlijk om dicht tegen me aan te liggen in mijn nek. Ongeveer een maand geleden vernam ik een hard bultje op haar wang; het bleek een abces te zijn en het werd verwijderd. Floortje leefde weer helemaal op en het leek de goede kant weer op te gaan.

Tot dat ze opeens sterk begon te vermageren, ze had veel tekenen van ouderdom, dus veel was er niet meer voor haar te doen. Het einde was in zicht. Vanochtend is ze overleden; gelukkig heeft ze geen pijn geleden en dat vind ik een fijne gedachte.

We hebben haar in de tuin begraven. Op haar grafje hebben we een Vergeet me nietje geplant.

Lieve Floortje, ik zal je nooit vergeten.

Veel liefs van je baasje Desiree
En je vriendinnetje Shelly

We zullen je missen.







Hannah over haar cavia:

Mijn cavia is vandaag overleden aan een tumor. Heel treurig natuurlijk. Hij was al een paar dagen ziek, maar we wisten niet dat hij een tumor had. Hij liep slap, maar hij at wel nog goed en poepen en plassen kon hij ook goed en piepen deed hij nog.
Mijn moeder en mijn twee zusjes zijn met hem naar de dierendoktor gegaan. Mijn ene zus had nog aan zijn poot gevoeld die al dagen dik was (trouwens ik was die dag bij iemand spelen), ik had dus geen afscheid kunnen nemen, maar ik vind het niet erg want ik heb de laatste twee jaar altijd van hem gehouden. Ik zeg wel tegen andere kinderen: 'Geniet van de dagen dat je je cavia nog ziet; hij kan er de volgende dag niet meer zijn'.
Onze cavia was heel lief en tam, maar we hadden te laat gezien dat Snoopy een tumor had.

P.S. Snoopy, ik zal je niet vegeten. Je krijgt een speciale plek in mijn hart die ik altijd bij me zal dragen.
Snoopy denk aan me in de dieren hemel
ik zal aan jou denken
groetjes en veeeeeeeeeeeeeeeeelllllllll liefs en kusjes...

Hannah
ik zal je nooit vergeten...




Lieve snoopy,

Ik weet dat je nu dood bent, maar ik zal je nooit vergeten.
Dat je altijd bij me bent voor altijd.

Kusje van Robin, je baasje.



Lieve Snoopy,
Ook ik zal je heel erg missen... vooral het gepiep als ik terugkwam van de kinderen naar school brengen.
Je wist dan dat je altijd een bakje met groenvoer kreeg.
Fit was een vast ritueel dat ik nu vreselijk zal missen.
Ik weet dat het het beste voor je is, dat je nu in de dierenhemel bent, maar het doet toch pijn.
Snoopy.... veel kusjes en knuffels....

Hannah, Robin, Betty (Luca is te verdrietig om iets te schrijven)



Mieke
over haar cavia:

 Sinds vandaag (06-04-05) heeft mijn caafje mij verlaten. Hij was net vorige week donderdag gecastreerd en na een complicatie leek het er toch op dat-ie het ging redden.


Toch waren er kleine aanwijzingen die ik achteraf pas opmerk.
Iedere dag bij de dierenarts langs geweest, het leek goed te gaan.

Maar vandaag, bij thuiskomt, vind ik hem... levenloos...

Mijn kleine Iggy piggy, ik ga jou zo missen!!!

Je bent en blijft mijn schat, mijn mupke...

Geboren in april 2004, was-ie nog net geen jaar. Het mocht blijkbaar niet zo zijn.


Lindy over hun cavia:

Mensen zeggen vaak dat je een cavia niet zindelijk kunt maken… nou, wij weten wel beter!
 Als onze Stanley rondliep in de kamer, en moest plassen ging ze voor het hok zitten en begon keihard te piepen. We wisten dan genoeg... mevrouw moest plassen! Als ze klaar was, begon ze weer te flippen en rondjes te rennen omdat ze er dan weer uit wilde.
Allemaal kleine dingetjes die we enorm gaan missen. Ze is zes jaar geworden en heeft een fijn leventje gehad bij ons.

Op 30 maart 2005 vond mijn vader haar dood in haar hokje, precies zoals ik haar de vorige avond had neergelegd. Ze was al een week ziek, had verstopping en at en dronk niet meer.
De dierenarts had er een spuitje met vocht gegeven en sinds die tijd werd ze alleen maar zwakker...

Ik hoop dat ze nu weer kan wat ze wil, en dat ze weer gelukkig is... Ik heb haar begraven in de tuin en er een bloemetje geplaatst... rust in vrede...

Lindy, Otto, Jacqueline, Rick


Lotje over haar cavia:

Mijn lieve cavia Punky is overleden op 26-3-2005. Ik weet niet hoe oud hij is geworden, ik weet alleen dat hij een lange tijd iets aan zijn hart had en dat hij in de wachtkamer van de dierenarts een hartaaval kreeg.

Bij deze wil ik even zeggen dat ik 'm Superveel ga missen en dat ik Superveel van 'm hou, want het was echt een schat!!! Ik heb helaas geen foto van hem.

Dikke kus,

Lotte
(Omdat Lotje geen foto had, staat dit plaatje erbij.) 




Inês
over haar cavia:

Een paar weken geleden is mijn cavia Nuno plotseling overleden. Waarschijnlijk heeft hij een hartaanval gehad, hij is bijna vijf jaar geworden. Toen ik Nuno voor het eerst kreeg was hij heel erg schuchter en angstig. Hij was dan ook alleen in een heel groot hok. Langzaam werd hij wat minder angstig en werd het een echte knuffelige schootcavia.

Na een paar jaar ging hij in de zomer in het buitenhok bij mijn vriend achter het huis. Dit was eerst wel spannend omdat hij ook twee drukke hondjes heeft en Nuno nog steeds een beetje angstig was. Alle zorgen voor niks, want hij leefde er juist enorm van op. Hij werd dikke vriendjes met de hondjes en zo werd het een dappere cavia. Hij piepte nog meer dan anders, vooral als de achterdeur openging en de hondjes op hem afstormden.
Ze waren ook vaak aan het zoenen tegen het gaas aan, dikke maatjes.

Afgelopen winter hebben we hem op de overloop neergezet omdat hij daar wat meer aansprak had. Hier leefde hij nog meer op. De laatste maanden sprong hij gewoon zelf zijn hok uit, omdat hij graag rond wilde rennen. Inmiddels was het een echte bink. Vooral de laatste jaren heeft hij een heel fijn leven gehad. De dag voordat hij overleed sprong hij nog weer zelf zijn hok uit en was nog hartstikke vrolijk en actief. Hij liep me inmmiddels al overal achterna.

's Nachts begon hij plotseling ineens te piepen en te zuchten. Hij lag op zijn zij in zijn buitenhok, waar hij anders nooit sliep. Uiteindelijk is hij in mijn handen overleden. Ik mis hem heel erg en iedereen die hem heeft mogen leren kennen ook. Het was een bijzondere cavia. Na zijn dood kwam ik erachter dat Nuno eigenlijk een vrouwtje was. Helaas hebben we hem niet meer met de videocamera kunnen filmen, maar gelukkig hebben we nog wel een heleboel foto's van hem.

Rust zacht lieve Nuno. Heel veel liefs van al je vriendjes, we missen je!

Heel veel liefs, Inês & Richard.





Carlijn over haar cavia:

Dit is Tibbe. Hij is 7 januari 2005 om half 3 overleden. Hij was een Engelse pluimkop. Hij piepte altijd als de koelkastdeur open en dicht ging omdat hij weet dat daar de worteltjes in zaten. Hij kwam ook altijd in m'n nek zitten knuffelen; daar was het dan lekker warm. Hij overleed aan een longontsteking. Hij begon op een geven moment allemaal rondjes te draaien in zijn kooi en viel om. Niet veel later was hij overleden.


Julie over haar cavia's:

Op de avond van 20/01/05 is mijn cavia Zoë bevallen van een drieling. Ik wou haar vasthouden (het was al donker) en toen ik haar wilde vastpakken, voelde ik enkel een klein, amper droog hoopje cavia. Zoë was eindelijk bevallen!!! Gauw scheen ik in de kooi en toen wachtte me een verassing: er waren nog twee andere! Zwart met bruin, alledrie. Maar ik zag al meteen dat er iets mis was en even later bleken ze dood te zijn. Ik schrok verschrikkelijk: dit kon toch niet gebeuren! Het was haar eerste nestje, en... dit mocht toch helemaal niet gebeuren! Maar dat zijn nu eenmaal dingen die gebeuren en ik moet ermee leren leven! Achteraf gezien bleek ik nog geluk te hebben dat Zoë niet gestorven is: het éne jong is zo ongelooflijk groot dat het een geluk is dat ze niet uitgescheurd is!

Ik heb de jongen een naam gegeven. Ook de dode. Het is niet omdat ze gestorven zijn dat ze dat niet verdienen. Het jong dat nog leeft is hoogwaarschijnlijk een meisje en haar heb ik Zsa-Zsa genoemd. Van de andere twee weet ik het geslacht niet maar zij heten Buddy (het misvormde jong) en Djoegie.

Mijn 9-jarig zusje lijdt er zeer onder(het is de eerste keer dat ze zoiets meemaakt) en schreef een tekstje voor Buddy, wiens naam ze zelf koos:

Je bent op je geboorte dood gegaan en dat is het ergste wat er is. Je verdiende het te leven! We waren vast beste vriendjes geworden, vandaar de naam
BUDDY
 

(Op Julies verzoek is dit plaatje erbij gezet.)


De Grote Cavia:
De naam van deze foto is 'Jerry in de reclame'. Op de zak staat namelijk een stickertje met 'reclame'.
Jerry's baasje was er uiteraard bij en zorgde ervoor dat het niet gevaarlijk kon worden.

Denise over haar cavia:

Jerry

Mijn cavia Jerry is op 09-03-'04 overleden tijdens een operatie aan zijn kiesjes.
Jerry had al een jaar last van diarree. Dan had hij het en dan was het weer over. Na veel bezoekjes aan de dierenarts zei de dierenarts dat het misschien aan zijn kiesjes lag. Als zijn kiezen puntjes hadden, kon hij het hooi niet goed fijnmalen waardoor hij het hooi wel binnenkreeg maar niet goed, waardoor hij diarree kreeg. Dus moest Jerry aan zijn kiezen geopereerd worden. De dierenarts vond dat hij goed wakker werd uit de narcose, maar op een gegeven moment bleef hij liggen. Ze hebben hem nog spuitjes en zuurstof gegeven om hem weer wakker te krijgen. Maar het mocht niet meer baten. Jerry was overleden.

Ik ben echt kapot van dit verlies en zal ook altijd aan hem denken. Jerry was een lief beertje dat een kindje voor me was. Hij liep achter je aan, ging op je voet staan als hij wat te eten wou, en begroette mij als ik 's ochtends beneden kwam met een piepconcert!!!! Allemaal dingen die hij op zijn lieve caviamanier deed.

Dierenliefde is een wonder
deze vriendschap was bijzonder
Je was een trouwe kameraad
die zijn sporen achterlaat

Lieve Jerry, het leek alsof jij wist wat er met je ging gebeuren en daarom nog een afscheidskusje wou.
Ik hoop dat ik je een goed leven heb gegeven en helaas kunnen we niet meer overnieuw doen wat ik verkeerd heb gedaan.
Sorry voor alles wat ik verkeerd heb gedaan!!!
Ik wilde voor jou het beste, al weet ik dat ik jou niet altijd heb kunnen geven wat jij verdiende!!
Ook al heb ik nu Phoebe en Boelie en Yankee als nieuwe vriendjes, jij zal altijd in mijn hart blijven en nooit worden vergeten.

Veel kusjes van je baasje.


Pieter en Corina over hun cavia's:

Op 30 december 2004 hebben wij afscheid moeten nemen van onze lieve cavia Pluisje. We hadden haar pas sinds 5 maart 2004. We waren met haar naar de dierenarts geweest in verband met kapotte mondhoeken. De dierenarts dacht eerst aan vitaminegebrek. Omdat dit vorige week nog steeds niet over was en ze problemen had met kauwen, zijn we weer naar dierenarts gegaan. Daar hebben ze onder narcose geconstateerd dat er een gezwel in haar keel zat waar het etter al uit kwam, en waar niets meer aan te doen was. Om haar een verdere lijdensweg te besparen, hebben we Pluisje niet meer laten bijkomen uit de narcose.
Een erg moeilijke beslissing omdat we erg gek met haar waren, maar aan de andere kant wel eerlijk tegenover haar. Nu heeft Pluisje geen pijn meer, en is ze samen met 'ouwe' Pluisje in de caviahemel. Pluisje was een echte lieverd die er uitgebreid voor ging liggen om gekroeld te worden. We hebben haar maar tien maanden gehad, maar wel intens van haar genoten. Zij was de opvolger van 'ouwe' Pluisje, die in maart 2004 overleden is. 'Ouwe' Pluisje was onze eerste cavia. Door hem zijn we verslaafd geraakt aan de caven.
 
Beertje, onze mannetjescavia, heeft in korte periode (in tien maanden) tweemaal een kameraadje moeten missen. Hij is pas twee jaar. Nu hebben we voor hem weer twee nieuwe vriendinnetjes gevonden, weer een Pluisje en Bruintje.
 
Pluizen, we missen jullie, maar maak maar veel plezier in de caviahemel!

Pluisje, overleden 30 december 2004, ruim één jaar oud. Op deze foto staat ze samen met Beertje. Pluisje is de linkse cavia.


  
Emile over zijn cavia:

Dit is mijn cavia Tibo . Hij is nog maar net overleden 28-12-2004. Hij had een darmziekte gekregen door iets. Hij is twee jaar geworden. Ik zou alles doen voor m'n lief caviatje! Ik heb hem zien sterven en het maakt mij verdrietig dat ik hem niet meer kan terugzien. Ik mis hem enorm hard!

Hopelijk zit hij nu ergens waar andere caviatjes zijn waar hij kan mee spelen.

XXX Joni

Tibo, ik mis je enorm!


Roy over zijn cavia:

Mijn cavia Stimpy is op 16-12-04 overleden en ik hield heel veel haar...
Zij was nog niet heel oud en had een leuk vriendje (Ren) om een beetje mee te spelen...
Ik had hem maar vier maanden mogen kennen...
Zij was net een paar weekjes zwanger...
In een keer was het over...
Ik snap niet hoe het kan...

STIMPY: IK HIELD HEEL VEEL VAN JE!!!

Groetjes Roy


Bonnie over haar cavia's:

Dit zijn Dunkie en Panda (Dunkie links, Panda rechts). Het waren halfzusjes. Panda is 9 maanden geworden. Ze heeft onverwachts longontsteking gekregen. Dunkie is 13 maanden geworden. Ik heb haar moeten laten inslapen. Dunkie had de kaken vergroeid, en kon niks meer eten. Ze leed erge pijn, en had veel stres.
 
Ooh, Panda en Dunkie, wat mis ik jullie.
Kon ik nog maar heel even bij jullie zijn.
Niemand vervangt jullie.
En ik wil jullie ook nooit vergeten.
Want jullie waren mijn eerste en blijven mijn eerste lieverds!!!!!!!
Ik hoopte zo dat jullie langer bij mij waren.
Maar dat is toch niet gebeurd.
Ik hoop dat jullie nou met zijn twee door de dromen van jullie leven rennen.
Samen in jullie droomleventje.
Met jullie droomprins.
Ik hoop dat jullie nog een fijn leven hebben zonder mij.

IK MIS JULLIE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Joël over zijn cavia's:

Mijn cavia Didi is al twee jaar geleden overleden. Zij was heel lief. Ze is drie jaar oud geworden.
Toen we haar jongen lieten krijgen, was het jonkie veel te groot geboren. Hij is dood geboren. Dus hij krijgt samen met Didi een plaats in de caviahemel. We hebben het overleden jonkie maar Didi Junior genoemd. Ondanks dat hij dood is hadden we dus wel een naam gegeven. Je denkt mischien 'Hoe is Didi dan overleden?' Omdat Didi Junior te groot is geboren is Didi gestorven.  Ik mis ze wel maar gelukkig heb ik nu twee andere cavia's: Kuifje en Caftaro.


(Op Joëls verzoek is dit plaatje erbij gezet.)


Jim over zijn cavia:

Het is erg triest want dit is mijn cavia Kuifje. Op 22-03-2004 is hij gestorven. De foto is genomen de dag voor hij stierf. Hij was 8 jaar.

Ik had eerst een konijn;, die beet me dus had mijn moeder hem geruild voor een ander; die beet ook dus gingen we die brengen naar de dierenwinkel (mijn moeders idee). Toen hoorde ik lieve cavia's piepen en mocht ze van de winkelier aaien; toen kocht mijn moeder die twee cavia's. Ik was heel blij; het waren twee meisje's. Ik wilde graag een jongetje en mijn klavertje vier in mijn broekzak bracht geluk want ze kregen jonkies!!!!! Wat bleek: die van mij was toch een jongetje! Dus het waren er eerst drie maar toen even later toen we net naar de dierenarts wilde gaan om de mijne te laten castreren, kregen ze negen jonkies. Ik was ook heel blij. Dus we hadden veel cavia's aan kennisen gegeven en twee aan de dierenwinkel. Eén cavia hielden we. We hadden drie cavia's. Toen was het vrouwtje (de cavia van mijn zusje) oud en stierf (snik...)
Toen stierf die van mij een jaar later en ik zag dat hij oud was de dag voor hij stierf en ik dacht: 'Oh, nee, morgen denk ik dat-ie dood is.' En ik maakte 22 foto's!

Toen stierf hij en we hadden nog maar één cavia. Hij had geen vriendje dus we kochten er nog een en wat bleek: in de dierenwinkel was ze zwanger geworden en die cavia kreeg twee jonkies. Nu hadden we vier cavia's.

Jim


Co over zijn cavia:

Op zaterdag 27 november 2004 is geheel onverwacht mijn cuyzeug Alicia overleden. Een inwendige bloeding was waarschijnlijk de oorzaak. Alicia werd op donderdag 2 september 2004 geboren en is slechts 86 dagen oud geworden...

Ze is afgelopen zaterdag tegelijkertijd begraven met nog twee hele jonge cuytjes, die niet voldoende levensvatbaar waren. Een beertje en een zeugje. Die waren op 17 november geboren en overleden op 21 november (het beertje) en op 23 november (het zeugje). Ze lagen beide opgebaard, om zaterdag begraven te worden. Maar toen overleed geheel onverwacht Alicia op de leeftijd van bijna drie maanden. Ze zijn aan het einde van de zaterdagmiddag met z'n drieën in een grafje bij elkaar begraven. De twee kleintjes hadden nog geen naam. Alicia was kerngezond en dan komt het hard aan. Een halve meter verderop ligt nog een zusje van de twee kleintjes, die op 17 november dood ter wereld kwam, als zevende van een nestje. Met de vier overgebleven cuytjes gaat het uitstekend. Drie wegen er rond de 300 gram elk, de vierde is wat kleiner met ongeveer 200 gram.

In memoriam Alicia:

* 2 september 2004
+ 27 november 2004

Co



 (Op Brenda's verzoek heb ik dit plaatje gemaakt.)


Brenda over haar cavia:

Een berichtje aan Doë...

Ik mis je heel erg Doë!
Jij piepte altijd en dat vond ik zo grappig.
Je was zo schattig!
Ik noemde je altijd dikke koe!
Niet als scheldnaam maar gewoon omdat je zwart met wit was. Je was wel niet dik maar je had veel haar!
Doë, ik mis je!!!!!!!!!!!!!!!

Van je baasje Brenda! snik snok...


 

top      home