De Grote Cavia: algemene en bijzondere informatie over cavia's.




































 

Maximo's en Malea's geboorte was niet gepland; hun baasje wist niet eens dat ze op komst waren. Het baasje was met heel andere dingen bezig, zoals schurft, schimmel en luchtweginfecties...

 

Kerstverhaal 2013 - De onverwachte cavia

Op 4 december kocht ik twee zeugjes in de dierenwinkel voor twee van mijn beren, Leonidas en Ungario. Het bleek dat die twee zeugjes, die ik Flux en Amarinthe doopte, ziek waren. Ze kwamen van een broodfokker vandaan. Al mijn andere cavia's werden ziek en er stierven er twee aan de luchtwegbacterie die Flux en Amarinthe bij zich droegen. Leonidas en Amarinthe redden het maar net. Zij werden doodziek en Amarinthe was net een zak met botjes; er was niets van haar over. Leonidas zat de hele dag stil in een hoekje met tranende ogen, een lopende neus en een reutelende ademhaling. Gelukkig redden ze het, maar ik werd wel grijs van alle zorgen en van het verdriet om de overleden cavia's. En toen kwam de dag dat ik ontdekte dat Flux zwanger was.

27 januari
Flux is zwanger... Ja, normaal kondig je dat met vreugde aan, maar zo ging het dit keer niet. Ik vond al een paar dagen dat Flux zulke uitstekende buiken had. En ze begon altijd zo te gillen als er eten aankwam. Of als ze plastic hoorde ritselen. Of als ik haar op wilde tillen. Ik begreep dat niet, want ze is hier nu lang genoeg om te weten dat ze niet zo hoeft te gillen. Maar toen ik begreep dat ze zwanger was, begreep ik het gillen opeens wel: dat zijn de hormonen!

Ik pakte haar vandaag op omdat ik de buiken weleens wilde onderzoeken. Ik voelde rechts een bult. Ik dacht dat ze een tumor had. Gezien de ellende die ik met hen heb meegemaakt, vond ik dat niet vreemd. Cavia's kunnen de meest ellendige dingen oplopen bij een broodfokker, dus waarom geen tumor? Toen ik links voelde, voelde ik een nog grotere bult.
Ik heb wel meer cavia's gehad die al heel jong tumoren hadden. Zoals Amadea. Die stierf toen ze nog geen jaar oud was aan tumoren die haar hele buikholtes hadden gevuld. Maar toen ik nog eens beter voelde bij Flux, daagde me het opeens: ze heeft geen tumoren, maar ze is zwanger! Ja, logisch, bij een broodokker! Die doet maar wat en die let nergens op.

Leuk vind ik het allerminst. De flat zit vol. Ik hoef geen cavia's meer erbij. Toen ik over de ergste schrik heen was, bedacht ik me dat het nog maar de vraag was of Flux het zou redden. Tenslotte is ze zwanger geraakt toen ze 2 maanden oud was. Veel te jong dus. De jongen kunnen ervoor zorgen dat ze geen reserves meer overhoudt en dat ze geen energie meer heeft om voor haar eigen lichaam te zorgen. Tenslotte zou ze nu gewoon zelf moeten groeien, in plaats van te moeten zorgen voor baby's en die te moeten voeden.
Voor haar is het beter om veel jonkies te hebben omdat de jonkies kleiner worden naarmate het er meer zijn. Als een zeug bevalt van twee jongen, dan zijn die groot omdat ze maar met z'n tweeen zijn. Ze hoeven dan de baarmoeders (cavia's hebben er twee) niet met andere te delen. Maar als er acht jonkies zijn, dan moeten ze de ruimte wel delen en dan blijven ze kleiner. Kleinere jonkies kunnen makkelijker het geboortekanaal passeren dus dat houdt in dat de kans op complicaties minder is. Want een groot jong kan vast komen te zitten, met alle gevolgen van dien. Als het eerste jong vast komt te zitten, kunnen de andere er ook niet uit. Dan moeten ze met een keizersnede ter wereld worden gebracht want anders gaan ze dood, en dan gaat de moeder ook dood. Maar ja, wat moet je doen als de bevalling 's nachts is? Als je het al ziet... en dan moet je nog maar ergens een dierenarts zien te vinden die verstand van cavia's heeft.

Ander probleem is dat ik niet weet wanneer ze gedekt is, dus ik weet ook niet wanneer ze moet bevallen. Je kunt het wel voelen aan de bekkenbeenderen maar daar voel ik nog niets aan. En als zij het overleeft en de jonkies geboren worden, dan kan er nog het probleem zijn dat zij (bijna) leeggezogen wordt door de jonkies. Dat heb ik al eens eerder meegemaakt, met Panda. Zij beviel tegelijkertijd met haar zusjes. Ze waren gedekt door hun broer. Die zat er gewoon nog bij met zijn twee maanden omdat de dierenarts had gezegd dat cavia's pas geslachtsrijp waren met drie maanden. Ja ja.
In ieder geval: Panda zoogde al de jonkies, ook die van haar zusjes, en zo zogen ze haar leeg. Panda stierf.
Dat is dus ook een risico. Toen Tessa beviel (dat was wel gepland) viel ze iedere dag 60 gram af. Zij had driee jonkies. Haar voerde ik bij. Zij heeft het wel gered. Nu maar hopen dat Flux het ook redt - uiteraard zal ik haar bijvoeren.

En dan, als zowel moeder als jonkies het redden, is er natuurlijk de prangende vraag: wat is het geslacht? Als het zeugjes zijn, wordt het wel vol in de flat, maar dan gaat het nog wel. Maar als het beertjes zijn, dan heb ik weer een probleem, want de flat is vol. Maar goed, ik ga ze ook niet wegdoen. Dat kan ik niet. Tenslotte is het niet hun schuld dat ze zijn verwekt. Ik zou geen rust hebben als ik ze weg zou doen - ik zou me alleen maar afvragen hoe het met ze zou gaan!
Maar goed, ze moeten eerst nog gezond en wel geboren worden - en moeders moet het nog gezond en wel overleven. Dus daar hoop ik op en daar duim ik voor.

28 januari
Chinoek is nu ook ziek. Ook reutelen, rochelen, afscheiding uit de ogen... Ik heb hem nu naar boven verhuisd, naar de bovenste verdieping. Die is het warmste. En natuurlijk krijgt hij kruikjes op het nachthok. Maar dan gaat hij erbuiten liggen.
"Jeetje, baas, warm zeg, al die kruiken!"

Niffie heeft een aparte vorm van schurft. Eerst krijgt ze een bult, dan wordt dat een grote bloedende wond, dan komt er een korst op en dan wordt het roze, kale huid. Ik smeer het regelmatig in met Calendulazalf en dat werkt goed. Hoewel het er vreselijk uitziet, lijkt ze er geen last van te hebben. Ze eet stug door, ook al heeft ze overal bulten, wonden en is haar hele vacht vies van de zalf - want die zalf, die verspreid zich via de haren. Maar eten zal ze, bulten of geen bulten!
"Bulten? Boeit niet, baas, als er maar andijvie is!"

30 januari
Ik zou het liefst heel hard vloeken. Nu is Betsy ziek. En ze heeft dezelfde symptomen als Thymbra. Dat is zo erg, want Thymbra ging er dood aan. Thymbra had dat ze alleen nog maar kon liggen. Haar hoofd optillen ging niet meer, en ze draaide met haar hoofd. Net alsof ze een hersenbloeding heeft. Nu heeft Betsy hetzelfde. Ik kan wel janken! Want Betsy is zo'n vrolijke, leuke cavia. En ze heeft het zo naar de zin hier. En ze geniet zo van alles. Maar ze is hier nog maar sinds 2 januari! Dus als ze sterft, dan is ze hier maar net een maand geweest. En dat zou ik heel erg vinden...
Ik heb haar anti-bioticum gegeven. En ik heb opgezocht welke kruiden er tegen virussen en bacterien werken. Want ze heeft dus ook last van haar luchtwegen, net zoals Thymbra had - en net zoals alle andere cavia's inmiddels hebben gehad, aangestoken als ze zijn door Amarinthe...
En ik heb Betsy dus net alle mogelijke kruiden gegeven die tegen virussen en bacterien werken. Ik bedacht me dat dat draaien met het hoofd misschien een virus of bacterie is die in de hersens gaat zitten.
En toen ik haar al de kruiden voerde (wat z'n drie kwartier duurde) legde ze haar hoofd op het kussen. Toen kon ik weer huilen, want nog maar een paar dagen terug hield ze haar hoofd heel erg hoog als ze haar medicijnen kreeg. Ze gooide dan echt haar hoofd in haar nek! En dan zag je haar mondje, dat altijd openstond. Zó schattig!
Het is oneerlijk...

31 januari
Het gaat slecht met Betsy. Ze eet zelf niet meer. Ik heb haar dus gevoerd, en uiteraard medicijnen gegeven, maar het ziet er niet best uit. Ze wil nog wel, maar het lichaam wil niet meer.
En een paar dagen terug kwam ze nog iedere ochtend vrolijk het hok uit omdat ik dan met eten aankwam. En dan keek ze altijd zo olijk, met haar koppie omhoog.
En nu kan ze haar hoofd niet eens meer omhoog tillen. Ze ligt helemaal plat, met haar hoofd op de grond.

Kwart voor vier

Flux is bevallen van twee jonkies. Moeder en kinderen maken het gelukkig goed. Ik was er net bij toen ze geboren waren. Ze waren nog nat, zaten nog onder het bloed en de placenta's lagen er nog. Flux zat wat verward te kijken en holde weg. Toen ik haar erbij zette, bleef ze gewoon zitten. Ik heb daarom de jonkies voorzichtig droog gewreven. Ze reageerden goed. Toen ik ze bij Flux zette, zat Flux te kijken alsof ze wilde zeggen: "Tsja... en wat nu?"
Het zal wel wennen, denk ik. Hoop ik!
Ik heb een kruikje op het nachthok gelegd zodat ze lekker warm blijven.

Ik ben naar de dierenwinkel gegaan, inmiddels voor de vierde keer, om te melden dat ze me dus ook een zwangere cavia hebben verkocht. Ik had inmiddels alles op papier staan. Ik heb nu een klacht ingediend en ik wil het aankoopbedrag terug en een schadevergoeding. En dan moeten zij dat maar met de fokker regelen. Ik neem de winkel niets kwalijk, want zij hebben natuurlijk niet met opzet zieke en zwangere cavia's verkocht. Maar ik kan niets anders doen dan dit. Als ik geen schadevergoeding krijg, dan meld ik het bij de Dierenbescherming. Dan kan de winkel de fokker ook melden bij de Dierenbescherming. Misschien verandert er dan wat.
De verkoopmedewerker die ik de tweede keer sprak, was er nu ook. Ze zei dat drie andere klanten ook hadden geklaagd omdat ze alle drie zwangere cavia's hadden meegekregen. En alle drie hadden ze een doodgeboren nestje gehad. Blijkbaar ben ik de enige bij wie de jongen leven.
Er blijkt wel uit dat er iets goed mis zit bij de fokker.

1 februari
Betsy is vandaag overleden.
Heel triest dat ze niet langer heeft mogen genieten van haar nieuwe leven hier.

De jonkies van Flux zijn levendig en actief. Ik vrees echter dat Flux geen melk heeft. De jonkies proberen steeds onder haar buik te komen en te drinken, maar er gebeurt niets. Toen ik ze op schoot nam en ze probeerde aan te leggen, wilde dat ook niet. Toen ik Flux' tepel masseerde om te zien of er iets uitkwam, was dat niet zo. De tepels zijn ook niet opgezet of dik. Dat is ook een reden waarom cavia's niet te jong zwanger mogen worden: er kan van alles mis gaan.

In het wild worden cavia's wel jong zwanger, maar daar hebben ze heel veel andere cavia's om zich: oudere zeugen die wel weten hoe het moet en die kunnen helpen. In het wild zijn zeugen ook meestal aan de lopende band zwanger; als ze bevallen zijn, worden ze meteen weer bevrucht. Dat is omdat dat de enige manier is waarop ze kunnen overleven: ze kunnen alleen maar overleven als ze met heel veel zijn. Want in het wild zijn er roofdieren die veel cavia's en jonkies grijpen, en er zijn ziektes. Ook kunnen er periodes van droogte zijn of overstromingen waardoor cavia's sterven. Er kunnen in het wild allerhande dingen gebeuren waardoor er veel cavia's overlijden. En dan is de enige kracht die je hebt als soort, om met heel veel te zijn. Want als je met heel veel bent, blijven er altijd wel een paar over die de soort voort kunnen zetten.
Maar Flux heeft geen voorbeeld van een oudere zeug en er zijn hier ook geen andere zeugen die de jonkies melk kunnen geven. Ik heb daarom alvast geoefend door de jonkies met een spuitje wat water te geven. Dan wennen ze aan de spuit.

Omdat jonkies nadoen wat de moeder doet, heb ik ze peterselie gegeven. Flux begon er meteen van te eten en daarna volgden de jonkies gelukkig. Daarna aten ze ook van andijvie. Ze weten dus hoe ze moeten eten. Daar ben ik blij om, want als Flux helemaal geen melk heeft, dan is het het handigste als ze zelf kunnen eten. Ze krijgen dan niet de afweerstoffen binnen via de melk, maar in ieder geval blijven ze dan leven.
Het kan overigens ook nog dat de melk van Flux nog op gang moet komen. Het is een dag geleden dat ze geboren werden, en normaal komt de melk in de 12 uur na de bevalling op gang. De jonkies hebben ook voor 12 uur reserves, dus ze hoeven niets te eten in de eerste 12 uur. Maar mogelijk duurt het bij Flux wat langer.
De jonkies waren wel wat afgevallen in vergelijking met hun geboortegewicht, maar ook dat is niet ongewoon, want vaak verliezen ze de eerste dag gewicht om daarna aan te komen.
De bruinwitte, die Malea heb genoemd, had als geboortegewicht 118 gram en weegt nu 110 gram. De zwarte, Maximo, had als geboortegewicht 102 gram en weegt nu 96 gram. Ik weeg ze morgen uiteraard weer en dan maar hopen dat ze dan aangekomen zijn!

2 februari

Malea is 2 gram aangekomen, maar Maximo is afgevallen. Op de geboortedag woog ze 102 gram, de dag erna 98, diezelfde avond 96 en vandaag 90 gram. Ik heb puppymelk gekocht en ik heb ze beide gevoerd ermee.

3 februari
Ik ben me helemaal kapot geschrokken: Malea lag verlamd in het hok. Ik wist niet wat te doen. Ik dacht eerst dat ze misschien iets op haar rug had gekregen waardoor ze verlamd was, maar toen, na tien minuten, begon ze weer wat te lopen, hoewel ze wel omrolde. Daarna ging het steeds beter tot ze weer normaal kon lopen. Ze had in de uren daarna wel vreemd gedrag; ze zat in een hoekje naar de muur te staren, ze klom rechtstandig omhoog tegen het gaas op waarna ze dan omlaag viel, ze beet in het gaas en ze was er duidelijk niet bij.

Ik heb haar deze middag nog bijgevoerd. Toen dronk ze vier spuitjes leeg. Bij de laatste trappelde ze heel heftig met haar voorpootjes. Ik kende dat niet, maar dacht er verder niets van. Ik herinner me nu ook dat ze al vanaf haar geboorte in een hoekje een beetje zit te staren en dat ze steeds in het gaas probeerde te klimmen. Maar ja, nadat Iree geboren was, probeerde zij ook steeds in het gaas te klimmen. En Iree was een volkomen normale cavia.
De rest van de dag was ze gelukkig heel normaal. Ze at en liep en het leek of er niets aan de hand was.

4 februari
Malea heeft weer een aanval gekregen. Om half 9 's avonds ontdekte ik het. Ze lag helemaal slap. Het is nu 12 uur 's avonds en ze ligt nog steeds slap. Ik heb ontdekt dat er zoiets als een 'verlamming van Todd' bestaat bij epilepsie. Dat is een verlamming die optreedt na een aanval en die tot 48 uur kan duren. Als het dat is, is dat sowieso een probleem, want een cavia kan niet 48 uur zonder eten. Ik heb geprobeerd om haar te voeren, maar dat lukte niet. Het lijkt erop dat ze het niet kan wegslikken. Dus als ik haar niet kan voeren en het duurt zolang, weet ik niet of ze het redt.

Ze ademt nog wel, maar meer alsof ze naar adem hapt. Ik vind het vreselijk om te zien en ik vind het vreselijk dat ze het heeft. Het was niet de bedoeling dat ze geboren zou worden omdat niemand dit nestje had verwacht, maar toen ik eenmaal wist dat Flux zwanger was, hoopte ik dat alles goed zou gaan en dat de jongen zouden blijven leven. Nu er dit gebeurt, vind ik het afschuwelijk. Waarom kan ze niet gewoon gezond zijn?

1 uur 's nachts
Ze zit nu met haar koppie overeind. Ze kan weer steunen op haar voorpootjes dus die houden haar koppie van de grond af. Ze maakt wel een soort van uh-uh geluidjes.
Ik heb geprobeerd of ze al kon/wilde drinken, maar dat wilde niet.

2 uur 's nachts
Het is niet veel beter. Ze kan nu wel bewegen, maar niet lopen. Ze probeert vooruit te komen, maar rolt dan steeds om. Als ze normaal zit, dan rolt ze zomaar om en ligt dan op haar rug en kan niet meer terugrollen. Het is een heel zielig gezicht. Ze maakt ook geluidjes erbij die ook niet vrolijk klinken. Ik weet dat ze geen pijn heeft, maar het ziet er allemaal vreselijk naar uit. Ik zou haar wel de hele nacht op m'n hand willen laten zitten, maar dat kan niet. Ik moet ook slapen en het is nu al zo laat.

Er lagen twee kruiken in het hok, maar daar zaten Flux en Maximo op, dus dat werkt niet omdat Malea probeerde ertegen op te klimmen. Ze wil, logisch, naar haar moeder, maar Flux ziet dat niet zitten. Gezonde jongen vindt ze al niks, dus laat staan zo'n jong dat zo raar doet. Ik wist echter niet goed hoe ik het zo makkelijk mogelijk voor haar kon maken. Uiteindelijk heb ik een stuk fleece op de bodem gelegd en de kruiken eruit gehaald. Zonder de kruiken moeten Flux en de zwarte ook op de grond blijven zitten dus dan is er voor Malea geen reden meer om de kruik op te willen klimmen.
En fleece is heel warm, dus nu blijft ze in ieder geval warm. Dan was er nog het probleem dat ze de verkeerde kant op zou kunnen rollen en dan tegen de deur aankomen, waar geen doek gespannen is en waar eten ligt. Dat heb ik ten dele opgelost door twee stukjes fleece links en rechts over de gespannen doek te leggen en de onderkant onder de fleece op de grond te schuiven zodat er een soort rol ontstaat. Daar kan ze dus niet overheen rollen. En het middenstuk, waar geen stukjes fleece hangen, heb ik omgerold, zodat daar ook een rolletje zit. Ik heb Malea op een soort rimpel in het fleece gelegd. Uiteraard kan ze daaroverheen rollen zodat ze dan weer op haar rug ligt, maar als ze recht ligt, kan dat ook gebeuren. Ik vrees dan ook dat ze om zal rollen op haar rug en niet meer terug kan en zo uren moet liggen, maar ik hoop dan maar dat ze door de 'rimpels' in het fleece zich wel om kan rollen, mogelijk doordat haar nagels of tenen in het fleece blijven haken. Ze heeft met het fleece in ieder geval meer kansen dat ze verder kan rollen of terug kan rollen dan op hooi, want daar kan ze zich niet tegen afzetten.
Nu ga ik naar bed, wel met een bezwaard gemoed, maar het kan niet anders.
Rotfokker. Hij heeft geen idee wat hij heeft aangericht.

3 uur 's nachts
Ik ben toch nog opgebleven. Ik kon het niet aanzien. Maar nu moet ik echt naar bed. Ik zou het liefste de hele nacht opblijven, maar ik val om van de slaap. Ze kan nu weer lopen, tenminste, ze spurt ergens heen en valt dan om, draait zich dan om en rolt om, spurt ergens anders heen en valt dan om. Haar achterpootjes doen het echter nog niet, dus ze doet alles op de kracht van haar voorlijfje en voorpoten. Ze zit met haar bek steeds wijd open, en ze heeft haar hoofd steeds helemaal in haar nek. Er komt een wittig schuim/vloeistof uit haar neusgaten dat ik weggeveegd heb, maar even later zat het er weer. En ze heeft haar bekkie zo ver open dat ik haar tanden onder en boven zie. En dan maakt ze een geluid alsof ze stikt of naar adem hapt. En een soort kgg-kgg-geluid. Het doet allemaal heel erg naar aan en het doet me veel verdriet om haar zo te zien. Ook al weet ik dat ze geen pijn heeft, het kost me moeite om naar bed te gaan.
Als dit zo doorgaat en niet beter wordt, zit er niets anders op om haar in te laten slapen. Ik hoop nog steeds dat ze morgen weer helemaal boven Jan is en dat ze eroverheen groeit.

5 februari
Ze was vandaag inderdaad weer boven Jan. Ze stond en liep en als je niet beter wist, dan zou je zeggen dat er niets aan de hand was. Maar ik zag wel dat ze erg moe was en ze sleepte een beetje met haar linkerachterbeen.
Ze woog nog maar 108 gram, en dat terwijl haar geboortegewicht 118 gram was.
Ik heb haar gevoerd met andijviereepjes, drie uur later met Comida met puppymelk, drie uur later met peterseliesteeltjes en weer later heb ik het geprobeerd met gras, maar dat wilde niet. TOen ik Comida en puppymelk probeerde, ging er maar heel weinig in. Dat was om 6 uur, en om half 8 heeft ze weer een aanval gehad. Mogelijk wilde ze om 6 uur niet veel eten omdat die aanval er weer aan zat te komen.

Ik ging kijken om half 8 en toen lag ze weer plat. Dit keer was de aanval gelukkig niet zo heftig, want ze kon haar hoofd nog wel overeind houden. Maar ja, weer een aanval...
Ik hoop toch zo dat dit de laatste is, want hoe moet ze leven als ze iedere dag een aanval krijgt? En hoe moet ze dan voldoende kracht vergaren voor de volgende als ze niet eens de tijd krijgt ervan te herstellen door te slapen en veel te eten?
Wat ook niet helpt, is dat Flux niets van haar wil weten. Ze wil ook niets weten van Maximo, maar ja, dat gaat dan nog omdat hij normaal doet. Maar Malea kruipt dan naar Flux toe en dan holt Flux snel weg.

11 uur 's avonds
Ze zit rechtop en loopt. Gelukkig heeft Ungario haar 'ontdekt' en nu zit ze steeds bij hem. Hij wist natuurlijk al eerder dat ze er was, maar nu heeft hij blijkbaar door dat er iets met haar is en mag ze bij hem zitten, of misschien vindt hij het wel leuk dat zij bij hem zit, omdat ze natuurlijk eerst steeds bij Flux zat, of in ieder geval probeerde te zitten.

Ik kreeg van kennissen al het advies om haar maar in te laten slapen omdat het toch niets zou worden. Maar de dierenarts zegt dat het twee kanten uit kan gaan: of het betert niet, en dan is inslapen inderdaad de enige weg, of ze groeit eroverheen. Dat wil dan alsnog niet zeggen dat ze geen toevallen meer krijgt, maar wel dat ze er een redelijk normaal leven mee kan leiden. De dierenarts zei ook dat je een dier maar één keer kunt laten inslapen dus dat je het wel heel zeker moet weten.

Ik vind het niet erg om haar te voeren/bij te voeren en om haar in de gaten te houden als ze een toeval heeft gehad als dat de manier is om te ontdekken of ze een toekomst heeft of niet. Ze heeft geen pijn, dus ze lijdt niet. Ze voelt zich natuurlijk niet prettig na zo'n toeval, maar van de toeval zelf merkt ze niets. Als we haar nu laten inslapen, weet je nooit of ze er overheen had kunnen groeien. Als ze ondraaglijk zou lijden, zou de keus makkelijk zijn, maar dat doet ze niet en daarom is de keuze ook niet makkelijk. Het enige wat nu van belang is, is dat ze tussen de toevallen genoeg kan rusten en dat ze krachten op kan doen en dat ze kan groeien. Als blijkt dat dat niet kan omdat de toevallen elkaar te snel opvolgen en dat ze te lang moet herstellen, dan is er geen hoop meer. Maar vandaag woog ze eerst 108 gram, maar vanmiddag 120 gram en toen ik haar net woog, was ze 122 gram.
Zolang ze in gewicht blijft toenemen en groeit, is er nog hoop. Ik hoop echt dat ik haar kan zien opgroeien tot een statige, bolle matrone.

6 februari
Vanochtend weer niets aan de hand. Ik heb haar drie keer gevoerd, maar bij de derde keer was het of ze er niet bij was. Alsof ze niet meer wist dat ze moest eten. Ik dacht toen dat er mogelijk weer een aanval aan zat te komen. Dat was om half 7 en om half 8 kreeg ze inderdaad weer een aanval.
Ondanks dat dat niet zo mooi is, is er ook goed nieuws. Toen ik haar gisteren voor het laatst woog, woog ze 122 gram, maar vandaag 126 gram. Dus het is haar gelukt om vannacht 4 gram aan te komen. Dat is toch positief. En toen ik haar woog voor de tweede voeding, woog ze zowaar 234 gram! Dat is bijna zo zwaar als Maximo, die vandaag 240 gram weegt.

Ik weet uiteraard nog steeds niet of ze het gaat redden, maar dat het haar lukt om in gewicht aan te komen, vind ik positief. En toen ik haar vanmiddag andijviereepjes zat te voeren en ze zo heerlijk zat te smikkelen, was het net alsof ze niets mankeerde.
Ik zie wel aan haar dat haar achterhand wat zwakker is. Dat was eerst niet zo. Nu waggelt ze een beetje en haar achterhand valt sneller om. Toen ik vanochtend keek, lag ze net op haar rug te spartelen omdat Flux haar omver had gelopen. En toen ik haar overeind zette, holde ze een stukje om weer om te vallen maar dit keer bleef ze met haar nagel aan de fleecedeken haken terwijl ze probeerde om overeind te komen. Toen ik haar overeind zetten, holde ze vrolijk verder. Het is natuurlijk zo dat dieren makkelijk leren leven met tekortkomingen. Wij vinden handicaps vreselijk, maar dieren wennen makkelijk aan één poot minder, of een wagentje omdat de achterkant verlamd is, of aan blind-zijn of doof-zijn en dergelijke dingen. Die accepteren het gewoon. Het kan dus goed dat Malea, juist omdat ze nooit anders heeft gekend dan dit, denkt dat het normaal is en er daarom makkelijk mee om kan gaan.

Net ging ik weer even kijken (ik ben al tien keer geweest of zo) en toen zat Flux bij haar. Die probeerde haar blijkbaar 'wakker' te krijgen of zo, want ze zat aan haar oren te plukken. Ik ben allang blij dat Flux eindelijk wat aandacht aan haar besteed. Wat dat betreft ben ik blij dat Ungario er bij zit, want hij blijft gewoon naast Malea zitten als ze naast hem kruipt. Lange leve de stiefvader!
Nu maar hopen dat alle goede zorgen en haar doorzettingsvermogen genoeg zijn om haar eroverheen te laten groeien.

half 2 's nachts
Ze zit weer overeind, kan lopen maar rolt dan nog wel om en zit weer redelijk stabiel. Ze maakte eerst een piep-geluid, maar dat is nu gestopt.
Als ze bijkomt en in de fase zit dat ze weer kan bewegen, maar nog niet goed, rolt ze vaak om. Dat is de lastigste fase want ik kan niet iedere tel bij haar gaan kijken, maar als ze omrolt en niet meer terug kan, is dat natuurlijk rot. Ik zou het liefste voor de kooi blijven zitten, maar ik moet ook andere dingen doen, dus daarom heb ik de kookwekker op vijf minuten gezet, zodat ik het zou zien als ze weer zou kunnen bewegen en haar zou kunnen helpen. En dat had nut, want zo zag ik dat ze vanaf half 12 weer wat kon doen. Ik heb haar een aantal keren overeind moeten zetten. Ik kan niet constant voor de kooi blijven zitten, maar alle beetjes helpen.

De cavia's, de ándere cavia's, moesten natuurlijk ook nog eten hebben. Omdat ik zo met Malea bezig ben, lijkt het soms wel alsof zij de enige cavia is die ik heb, maar de andere laten me door luid misbaar wel weten dat ze honger hebben! Dus ik ging eten halen. Toen ik terugkwam uit de keuken, hadden ze natuurlijk allemaal door dat er eten aankwam. En Flux, ongedurig omdat ze eten wilde, rende over Malea heen. En toen weer terug. En toen nog een keer. Ontaarde moeder! Gelukkig zag ik het en kon ik Malea redden.

Ik legde het eten al aan de andere kant van de kooi als Malea een aanval had zodat de andere niet over haar heen zouden rennen, maar ik zal er nu ook op letten dat Flux niet over haar heen rent. Ungario doet dat niet, en Maximo ook niet. Maximo komt vaak kijken bij haar en dan poetst hij haar. Dat is liever dan wat Flux doet.

Ik heb net nog even gekeken en ze maakt dat piepgeluid weer. Ze zit wel rechtop en Ungario zit naast haar.

3 uur 's nachts
Het zou handiger zijn als ze die aanvallen overdag zou hebben, maar ja, het is niet anders. In ieder geval ligt ze lekker tegen een rimpel aan en Ungario zit nog steeds bij haar.

Het lijkt misschien wel een mijl op zeven, omdat ze nog niet eens een week oud is, en dan al al het gedoe en het bijvoeren en bijkomen moet ondergaan, maar als ik denk aan Amarinthe, hoelang het bij haar duurde voor ze een beetje cavia begon te worden, dan weet ik dat het soms lang kan duren maar dat het geen onbegonnen werk is. Amarinthe is de zus van Flux, dus zij komt uit hetzelfde slechte nest. Amarinthe was net 400 gram toen ze hier kwam en ze was ziek, zodat ze al snel vel over been was. Zij is hier nu twee maanden en ze is bijna 5 maanden oud, maar ze is nog piepklein.
En Amadea, die hier een paar jaar geleden kwam, was ook een piepkleine cavia. Zij wilde niet eten en het was een heel gedoe om haar aan het eten te krijgen. Groot is ze nooit geworden, maar ook bij haar was het niet onmogelijk om haar te laten groeien. Ik hoop dan ook zo dat het bij Malea ook lukt. Aan mijn geduim zal het in ieder geval niet liggen.

7 februari
Ik had gisteren nog uitgezocht of er misschien kruiden of voedingssupplementen zijn die tegen epilepsie helpen. En het blijkt dat er allerhande wetenschappelijke onderzoeken zijn geweest waaruit is gebleken dat vitamine D, vitamine B, vitamine E, magnesium en foliumzuur epilepsie verminderen, tenminste, de duur en frequentie van de aanvallen. Qua kruiden kon ik alleen salie ontdekken.
Ik wilde die dus vandaag gaan kopen, maar het was niet meer nodig, want toen ik vandaag ging kijken, was ze overleden. Ik zag het eerste haar pootjes, en ik zag dat die gestrekt waren, dus ik dacht meteen dat de aanval nog niet over was. Het was helaas nog erger. Ze lag op exact dezelfde plek als ik haar gisteren voor het laatst heb gezien en ook in precies dezelfde houding. Ze is dus niet meer omgerold, maar ze is zo blijven liggen. Ze lag er heel rustig bij, alsof ze heel rustig is ingeslapen.
Ik ben er erg door van slag. Het is zo raar om geen nestje te willen, dan er eentje te krijgen, dan er ondanks alles toch blij om te zijn, en om dan te ontdekken dat een van de jongen niet goed is, en dan dat jong, wat je eerst niet eens wilde, te verliezen. Ja, ik ben er erg door van slag.

Ik ben naar de dierenwinkel gegaan waar ik een gesprek heb gehad met de eigenaar. Hij was erg betrokken en vond het heel erg wat er was gebeurd. Hij heeft mijn brief doorgegeven aan de groothandel/fokker. Hij zei dat een vrouw had gezegd dat ze zich wel aangevallen voelde door mijn brief. Tsja: ik schrijf het natuurlijk niet voor de lol. Ik heb een klacht. En als je je als bedrijf aangevallen voelt door een klacht, dan moet je maar een cursus klantenservice gaan volgen want het eerste wat je daar leert, is dat een klacht een manier is om je bedrijf te verbeteren.  En deze klacht gaat niet over een zak beschimmeld hardvoer, maar over levende wezens. Mogelijk heeft de brief inzicht gegeven wat het doet met iemand als je zieke en zwangere cavia’s verkoopt. Dan krijg je dus klachten van klanten. En als dan duidelijk wordt wat de gevolgen zijn van het verkopen van zieke en zwangere cavia’s, namelijk een hoop zorgen, stress, verdriet en algehele ellende, dan is het schrijven van de brief in ieder geval niet voor niets geweest.
Voor hun is het mogelijk niet meer dan koopwaar, maar ik houd van mijn cavia’s en dat er vier zijn gestorven omdat zij zieke en zwangere cavia’s hebben verkocht, is erg verdrietig, en ellendig, en bovendien totaal overbodig want als ze géén zieke en zwangere cavia’s hadden verkocht, dan was al deze ellende niet ontstaan, dan had ik geen stress, zorgen, kosten en verdriet gehad en dan had ik de klacht niet ingediend. Ze hebben het dus duidelijk helemaal aan henzelf te danken dat ik deze brief moest schrijven en dat zij hem moesten lezen.

De eigenaar zei dat de groothandel/fokker had gezegd dat ze geen schadevergoedingen gaven, maar ze hadden wel aangeboden dat ik gratis 2 nieuwe cavia’s mocht hebben. Tsja, wat moet je daar nu op zeggen? Als je zegt dat ik 2 nieuwe mag omdat ik er 4 verloren heb, dan denk je dat cavia’s niet meer zijn dan een paar schoenen die je kunt ruilen als ze niet lekker zitten. En hoewel dieren voor de wet nog steeds helaas voorwerpen zijn, zijn ze dat voor mij niet. En ze zouden dat ook niet moeten mogen zijn voor de groothandel/fokker. Die zou moeten weten dat ieder dier uniek is en dat ik mijn 4 gestorven cavia’s niet terugkrijg als ik nieuwe neem. En dat het daarom ook denigrerend is om uberhaupt zo’n voorstel te doen. Je kunt nu eenmaal het ene levende wezen niet vervangen door het andere, simpelweg omdat ze allemaal uniek zijn. Er is er niet één gelijk.
Bovendien vind ik het ook een zwaktebod. Ik heb net de grootst mogelijke ellende gehad doordat ik 2 cavia’s bij hen afnam. Hoe komen ze erbij dat ik het risico wil lopen dat alles weer van voren af aan begint? Denken ze soms dat ik het risico wil lopen nog eens zieke en zwangere cavia's van hen in huis te nemen? Nee, vriendelijk dank. Dat niet nog eens.

Ik heb met de eigenaar afgesproken dat ik de winkel meldt bij de Dierenbescherming. De eigenaar zal zijn volledige medewerking verlenen aan de Dierenbescherming. De eigenaar en/of de Dierenbescherming kan dan verdere stappen ondernemen naar de groothandel en/of de fokker toe.

9 februari
We hebben bloemen gekocht voor Malea. Betsy lag nog opgebaard (in de koude gang) en nu ligt Malea bij haar. De tafel staat nu vol met bloemen.

10 februari
Ik heb de loopplank uitgelegd zodat Ungario en Flux op de grond konden lopen. Dat wilden ze beiden graag. Ze hebben al die tijd binnen gezeten natuurlijk. Ik heb Ungario wel een paar keer op de grond laten lopen, maar dan kon hij er niet zelf in en uit.
Maximo kwam ook kijken, maar hij durfde de loopplank nog niet af. Hij vond het wel interessant en beet erin en rook eraan. Toen Flux de loopplank afliep, begon hij te piepen, maar Flux ging gewoon verder en trok zich niets aan van z'n geroep om z'n moeder.

11 februari
Maximo heeft voor het eerst uit de hardvoerbak gegeten. Tenminste, voor zover ik dat gezien heb. Mogelijk heeft hij het al eerder gedaan maar zag ik het niet. Volgens mij drinkt hij ook bij Flux, en dat zou inhouden dat Flux melk heeft. Ik weeg ze iedere dag en nadat ik Flux heb gevoerd, weegt ze meer, en dan, bij de volgende weegbeurt, weegt ze minder. Het is net zo'n golfbeweging, en het enige wat ik kan bedenken waardoor ze iedere keer weer minder weegt, is dat ze melk geeft. Ik hoop het maar, want moedermelk is essentieel voor de afweer. Er zitten allerlei stoffen in die nodig zijn voor de baby. En het is helemaal afgestemd op de baby, dus beter dan dat kun je het niet krijgen.

12 februari
Maximo heeft ontdekt hoe hij óp het nachthok kan komen. En hij heeft de buren ook ontdekt. Hij ging zelfs op z'n achterpoten tegen het gaas opstaan om beter te kunnen ruiken.

16 februari
Maximo heeft nu geen problemen meer met de loopplank; hij rent naar boven en naar beneden. Het is heel leuk om te zien dat hij z'n moeder in alles wil nadoen. Maar sommige dingen gaan nog niet zo snel als z'n moeder die kan, want zij weet precies hoe de situatie is op de grond, maar hij natuurlijk niet. Dus de eerste keren was dat wel wennen voor hem. Maar het gaat steeds beter. En vandaag heb ik voor het eerst een echte berenbrom van hem gehoord. Dat klinkt als 'brrrrrrrrrrr' en het is bedoeld om indruk te maken op de vrouwtjes. Nu maar hopen dat hij niet een vroegrijpe beer is want op nog een nestje zit niemand te wachten. Gelukkig is hij nog lang niet groot genoeg om te kunnen paren met z'n moeder.

19 februari
Als Maximo vier weken oud is, moet hij weg bij Flux omdat hij dan geslachtsrijp kan zijn, en nog een nestje is niet iets waar we op zitten te wachten. Hij is vier weken oud op 28 februari. Dat is over negen dagen. Jee, wat gaat de tijd snel!
Maar goed, hij moet dan weg bij haar, maar hij kan nergens anders bij. Want bij Balderick en Pirika kan hij Pirika bevruchten en ruzie krijgen met Balderick. Bij Leonidas en Amarinthe idem dito. Bij Pommeroy en Ziberana óók, en bij Chinoek en Nifkarinia ook. Dus de enige oplossing is dat niet Maximo weggaat, maar Flux. Zij kan namelijk wel ergens anders bij. Maximo kan dan bij Ungario blijven. Die kennen elkaar inmiddels, en ik hoop dan maar dat ze geen ruzie krijgen tot Maximo oud genoeg is om gecastreerd te worden.

20 februari
De batterij van de weegschaal was op en omdat ik dat pas 's avonds ontdekte kon ik Flux en Maximo niet wegen.

21 februari
Maximo begint op eigen houtje dingen te ondernemen. Eerst gilde hij nog als hij z'n moeder niet zag, maar nu mindert dat. Hij kan nu ook wel alleen dingen doen. Hij weegt 292 gram en ik voer hem niet meer bij.

22 februari
Ik heb Flux vandaag voor het laatst bijgevoerd. Ik zag wel dat Maximo nog bij haar dronk.

24 februari
Maximo gedroeg zich vandaag zich als een dolle hengst. Hij bleef maar achter Flux aanzitten en bromde dat het een lieve lust was en probeerde steeds maar met haar te paren. Hij weegt 312 gram. Hij is dus groot genoeg om het zelf te doen, zonder z'n moeder. Want Flux bevruchten is natuurlijk uit den boze. Flux beet hem wel in z'n kont toen hij op de hare probeerde te klimmen, dus er zat geen paring in, maar zometeen wordt ze bronstig en dan is het leed niet te overzien. Dus Maximo moet helaas worden gescheiden van z'n moeder.
Toen de rust weergekeerd was, zag ik hem drinken bij Flux.

25 februari
Maximo zit nu bij Ungario in de vrijgezellenflat en Flux is bij Leon en Amarinthe ingetrokken. Maximo was eerst aan het gillen om z'n moeder, maar blijkbaar kreeg de allure van de nieuwe situatie toch vat op hem na een tijdje, want hij werd rustig. Althans, qua stemgeluid, want hij holde heen en weer, en op en af de loopplank. Net alsof hij opeens doorhad dat het zonder moeder ook leuk kan zijn. Ungario zal hem vast verteld hebben over het leuke singleleven.
"Dan kun je achter alle meiden aanzitten! En je mag net zo laat thuiskomen als je wilt! En als je de hele nacht op wilt blijven, dan kan niemand er wat van zeggen!"
Maar toen ik later nog even keek, zag ik dat Ungario op het nachthokje zat en in de verte zat te staren... naar de kooi waar Flux nu in zit. Tsja... scheiden doet lijden, ook bij cavia's...

3 maart
Leonidas heeft weer een luchtweginfectie, en Maximo snottert ook. Ik zou weleens willen dat zo'n broodfokker die zieke cavia's verkoopt zelf eens mee zou kunnen maken wat hij mens en dier aandoet. Ik kocht Flux en Amarinthe op 4 december en het is nu 4 maart. Dat is drie maanden geleden, en ik ben nóg bezig met de ellende die die broodfokker heeft voortgebracht. Als dergelijke fokkers konden ervaren wat de gevolgen van hun acties waren, dan zouden ze meteen stoppen met wat ze deden. Maar ja, dergelijke mensen hebben geen gevoel. Want hoe kun je slecht voor dieren zorgen? Dan heb je geen hart.
Nu maar hopen dat Leon deze luchtweginfectie ook te boven komt. Iedere keer dat ik denk: en nu gaat alles goed, geen ellende meer, dan gebeurt er weer wat en wordt er weer een cavia ziek. Ik mag toch hopen dat er ooit een einde aan komt. Het zou wel prettig zijn als er nu niemand meer ziek werd.

6 maart
Gelukkig zijn Leonidas en Maximo weer gezond.

15 maart
Toen ik ze vanavond eten had gegeven, en nieuwe kruiken, en ze allemaal tevreden zaten te eten, bedacht ik me hoeveel makkelijker het toch zou zijn als Maximo een zeugje was geweest. Dan had Ungario nog met Flux samen gezeten, en dan had Maximo-als-zeugje bij Pommeroy gekund. Want nu zit Pommeroy alleen, en Leon samen met Flux en Amarinthe, en Ungario met Maximo. En als Maximo groter is, dan moet hij worden gecastreerd. En het is altijd maar de vraag of hij en Ungario het goed kunnen blijven vinden. Want beren die het niet goed samen kunnen vinden, zijn er meer dan beren die het wel goed kunnen vinden.
Het zou allemaal veel makkelijker geweest zijn als Maximo een zeugje was geweest! Of als Malea was blijven leven en Maximo was gestorven. Niet dat ik Maximo dood wil hebben, integendeel! Maar als er dan tóch een jong dood moest, bepaalt door God of wie dan ook, waarom dan niet het zó regelen dat de siuatie makkelijker wordt, in plaats van moeilijker?

31 maart
Maximo is twee maanden oud. Ungario en hij zitten samen en het gaat nog steeds goed.

31 augustus
Max is een half jaar oud. Wat gaat de tijd toch snel!

1 oktober
Tussen Max en Ungario gaat het niet meer goed. Max wil de macht overnemen en Ungario snapt dat niet. Max gaat steeds onder het lampje liggen. Die plek is Ungario's plek, want Ungario is een Skinny en die heeft het altijd koud. Maar ja, juist omdat het Ungario's plek is, wil Max daar liggen, want Max vindt dat hij de baas moet zijn, en niet Ungario. Ungario is echter heel zachtaardig, dus die gaat dan maar ergens anders liggen koukleumen.

3 oktober
Max en Ungario hebben gevochten. Ik hoorde het lawaai, en toen ik ging kijken, zat Max te klappertanden en Ungario keek heel beteuterd. Max mankeerde niets, maar Ungario had wonden. Bij één plek kon je zien hoe Max' tanden over Ungario's vel waren geschraapt. Dat is ook een nadeel van Skinny's: ze lopen makkelijk wonden op.

5 oktober
Max en Ungario zitten apart. Ungario zit met een zeugje samen, maar Max zit alleen. Dat bevalt hem helemaal niet, maar ja, dan had hij maar niet Ungario moeten aanvallen.

9 oktober
Max is gecastreerd. Nu is het aftellen tot hij bij een zeugje mag!

15 november
Het is inmiddels bijna zes weken geleden dat Maximo gecastreerd is.

22 november
Ik had vandaag Niffie bij Max gezet, zodat Max ook wat gezelschap had. Niffie vond er natuurlijk niets aan, maar Max eigenlijk ook niet, want Niffie deed natuurlijk niets. Ze liep niet weg, ze viel hem niet aan, maar ze bleef gewoon zitten alsof ze vastgelijmd zat. En omdat ze zo groot is, en Max vergeleken bij haar vrij klein, was het lastig om haar te bespringen. Hij probeerde het wel, maar dan gleed hij er weer vanaf. Het was net zo'n enorme rots waar een klein mannetje tegenop probeerde te komen. Na het een aantal keren geprobeerd te hebben, gaf hij het op en ging hij op een afstandje naar haar zitten kijken. Hij keek een beetje bozig. Alsof hij vond dat ze maar had toe moeten geven aan zijn nukken en grillen! Niffie intussen nestelde zich nog wat dieper in het hooi en sloot haar ogen. Zij vond het wel best zo: zolang ze maar kon slapen, vond ze het best.

24 november
Max heeft een vriendinnetje! Ze is net een maandje oud en ze is een gladhaar goudagouti. Ze komt uit de opvang; daar is ze geboren omdat haar moeder zwanger naar de opvang werd gebracht. De vrouw die de zwangere zeug naar de opvang bracht, had als excuus dat haar zes-jarige dochter de beer bij de zeug had gezet en dat het dus haar schuld niet was. Ja, schuif de schuld maar af op je kind!
Enfin, Max was in de wolken toen ze er eenmaal was. Hij wilde er natuurlijk meteen bovenop springen, maar ja, zo'n kleine cavia is weg voor je het weet, dus het lukte Max niet bepaald. Het enige wat hij kon doen, was erachteraan rennen, maar aangezien zij meer energie had dan hij, moest hij na een tijdje opgeven. Het leek dan wel zo leuk, zo'n vriendinnetje helemaal voor jou alleen, maar het vriendinnetje moet jou natuurlijk ook leuk vinden!


9 december
Het is helemaal goed gekomen tussen Max en zijn vriendinnetje, die nu ook een naam heeft: Namaly. Zij vindt hem geweldig, en hij vindt haar erg lief. Ze is ook al gegroeid, en heeft het buiten los lopen ontdekt, wat ze heerlijk vindt. Ze zitten altijd samen te eten  en slapen ook samen. Dus eind goed al goed!
 

 

 

top      home