Caviahemel 1
Caviahemel 2
Caviahemel 3
Caviahemel 4
Caviahemel 5
Caviahemel 6
Caviahemel 7
Caviahemel 8

Caviahemel 9
Caviahemel 10
Caviahemel 11
Caviahemel 12
Caviahemel 13
Caviahemel 14
Caviahemel 15

Marja over haar cavia:


Lieve, lieve Dieuwertje,

Een week nadat je vriend Pim van ons is weggegaan
laat je moedertje om jou ook menig traan
Meisje, dat het zo erg met je was gesteld
was mij echt niet verteld
Je was mijn liefste vriendinnetje
voor een tijd lang waren met z'n drieën een gezinnetje
Meisje, wat was je altijd lief en zoet
met je lange haren en je leuke snoet
je gaf me kusjes in mijn nek en op mijn wang
voor mij was je niet bang
zoveel liefde, nu zoveel pijn
omdat je niet meer bij me kan zijn
ik heb je kunnen redden met een einde zonder pijn
Hartje, je zult altijd in mijn gedachten zijn.

Rust zacht lieve meid en geef Pim een kus van mij.

Marja

Marja over haar cavia:

 

Lieve Pim,

Ik voelde mij alleen en Doortje ook, dat gaf geen pas
mijn oog viel op jou, ze zeiden dat jij een meisje was
dat viel nog te bezien, dus je moest eerst geopereerd
eindelijk mocht je bij haar, het vechten hadden jullie gauw verleerd
we zorgden voor je, en redde je oogje met een zalfje wit
reden met liefde naar Utrecht voor je gebit
zo deelden we lief en leed voor bijna zes jaar
als ik je onder je kin kroelde hief je je koppie, zo'n lief gebaar
zat je op de schouder bij 'n ander en ik schoof dichterbij
dan sprong je vol vertrouwen weer op die van mij
toen kwamen de problemen met je blaas
de operatie maandag gaat niet meer door, want ik als je "baas"
wilde niet dat je in de toekomst en ook dit weekend nog moest lijden
dus vandaag lieten we je met hulp over de Regenboogbrug glijden

hopelijk heb je me tot het einde vertrouwd
ik heb het alleen gedaan omdat ik zielsveel van je houdt

Pim, rust zacht, je bent voor altijd in mijn hart.

Je vrouwtje

Cavia Snabbel:



Haar naam was Snabbel en ze werd helaas maar 3 jaar oud. Ze was geboren op 17-11-2005 en stierf op 27-08-2009 in mijn armen. Ze was een echt schatje, zo tam als wat, je kon alles met haar doen. Dol op haar roze dekentje die ze beschermde sinds ze klein was. Dol op meloentjes, druifjes en paprika.

Ze werd helaas ziek, last van de darmen. We kregen medicijnen en dwangvoeding. Gisteren leefde ze weer een beetje op maar vandaag wilde ze niet meer. Ik kon haar niet los laten want het was niet haar tijd. Ze werd geknuffeld en geaaid op het laatste moment. En zoals we vaak voor de gein zeiden zou ze naar de hemel gaan met alles roze en meloentjes en paprika. Ze is daar nu met Babbel en Knabbel waar ze fijn mee kan spelen.
Rust zacht Pluisje Wuisje, Wuzie, Plu, Wozzewol, Pluis, Slijmbal, Snabje, Meloengek, Dedielikker (we noemde haar dekentje altijd dedie) en Knager.

*Het is goed je mag gaan, ik hou je niet meer tegen, je had een fijn leventje met mij en ik met jou. Je was een schatje van de 1e orde. Want sommige mensen niet begrijpen: ik begreep jou en jij begreep mij. Je was m'n beste vriendinnetje, m'n maatje waarmee ik kon praten.
Degene die me troostte als ik verdriet had, degene die me aan het lachen maakte als ik het nodig had.

Ik zie het nog als de dag van gister dat je op het bed zat mee tv te kijken, je zat op je troontje lekkr zacht en lief te slapen.
Rust zacht, Snabbel, ga maar fijn slapen je had een luxe leventje. En nu wordt je via een regenboog ontvangen in de hemel, dan word je ontvangen op een troontje of course roze. Dat is jouw kleur , kleur van je dekentje, kleur van je neusje en de kleur waarmee je vertrekt.

Rust zacht, Pluisje, jij was echt een dramaqueen en nu wordt jij ontvangen als een koningin, schatje.

Ga maar ga in vrede en vergeet je dekentje niet.*

Loes over haar cavia:

Vannacht, donderdag 23 juli 2009, is mijn 'oudste' caaf Pluisje  overleden...
Het begon allemaal met dat ze niks wilde eten, alleen nog  maar hooi. Daarom zijn we gisteren snel naar de dierenarts geweest. Ze  bleek eenzelfde ziekte te hebben als mijn jongste caafje een week geleden. Daarom kreeg ze antibiotica, oordruppels en oogdruppels. Ik heb zelfs nog naar haar kloppende hartje geluisterd... Ik had er het volste vertrouwen in dat ze er, net als Kruimeltje (de jongste) er weer bovenop zou komen. Zonder enige spanning ging ik gisterenavond dan ook naar bed.
Vanochtend maakte mijn moeder me wakker.
'Pluisje is niet goed'.
Helemaal overstuur rende ik naar de kooi.
Daar lag mijn meisje, op haar zij, te trappelen met haar beentjes.  Gelijk wist ik dat ze dit nooit zou overleven. Haar hartje klopte nog wel, maar zij zelf was duidelijk buiten bewustzijn. Kapot van verdriet belde ik de dierenarts of hij haar misschien een spuitje kon geven, zodat ze uit haar lijden verlost zou zijn. Even later arriveerde hij met een flesje en een spuit. Een paar minuten later was mijn meisje er echt niet meer. De dierenarts zei dat de infectie haar op de hersentjes is geslagen..

Kruimeltje weet niet wat ze er mee aan moet en ik ook niet, maar we zullen door moeten. Vanmiddag gaan we haar begraven, naast Steffie mijn andere gestorven cavia.


Hoe groot mijn liefde voor je was
Besefte ik pas echt
Toen jij na je dood
Voor altijd je kleine oogjes sloot

Ik mis je Pluisje, hopelijk ontmoet je Steffie in de caviahemel.
Je hebt een mooi leven gehad, helaas is het zo geëindigd.

Het ga je goed Pluutje...

Loes en Kruimeltje

Manon over haar cavia:



Mijn cavia Daisy is overleden, ik heb wel vaker een cavia gehad die overleden is. alleen deze cavia was zo bijzonder hij was míjn lieve cavia. Ik ben zo verdrietig.

Daisy was de bijzonderste cavia die ik ooit gekend heb...

En ik vind dat ook Daisy een plekje verdient op de pagina...

Dankjewel...

Groeten,
Manon

Tom over zijn cavia:
 


Hij was 5 jaar geworden. Sasja was eervol aan zijn einde gekomen.
Hij is gaan slapen en nooit meer wakker geworden.
Gelukkig is hij zonder pijn dood gegaan. Hij is gestorven aan ouderdom.
Het was een lieve cavia, ik weet niet wat ik zonder hem had bereikt.
Hij troostte me als ik verdrietig was en maakte me daarna weer vrolijk.
Helaas heb ik hem nu niet meer om troost bij te zoeken.

Goeie reis naar de caviahemel, Sasja, ik zal je heel erg missen.

Ik heb ook een gedicht voor je, je herkent het vast wel want het ligt ook op je graf maar ik zet hem er hier ook maar op.

vanochtend voor het hok kon ik het niet geloven...
nadat ik een paar in mijn zakdoek heb gesnoven.
jij was een licht in mijn leven.
maar nu is snoepie alleen achter gebleven.
gister zat ik met jij op de bank.
en nu kapot  in me stoel van al het gejank.
hoe erg het ook is ik moet het maar geloven.
jij bent nu een sterretje daarboven.

Slaap zacht, Sasja.

Liefs, Tom

 

Adinda en Savanne over hun cavia:



Mijn cavia was echt heel erg lief. Ze kwam altijd naar me toe rennen als ik er was en ze was heel mooi en verzorgd. We hebben nu een grafje voor haar met een mooie, goude steen en mooie bloemen. Rust zacht, lieve Binkie. We zullen altijd van je houden.

Veel liefs,

Je baasje Adinda en haar zusje Savanne

Daniëlle over haar cavia:


In de zomervakantie van 2006 leerde ik jou kennen op een vakantiepark. Ik kwam je meerdere malen bezoeken en vertelde veel over jou tegen mijn ouders. Ik wilde je graag meenemen naar huis, maar van mijn moeder mocht dat niet. Na lang zeuren en drammen was jij het mooiste verjaardagscadeautje dat ik ooit heb gekregen. Jij was mijn allereerste cavia. Sinds 2 september 2006 woonde jij bij mij. Ik was, en ben nog altijd, supertrots op jou! 's Avonds mocht je altijd lekker bij mij op schoot zitten. Je werd verwend met mandarijntjes, want dat was jouw lievelingseten. Samen hebben we de feestdagen gevierd en samen gingen we het nieuwe jaar in. Helaas was dit niet een jaar vol geluk.


Midden januari werd je ziek. Ik ging met je naar een dokter, maar die kon niet vinden wat er met jou was. Je kreeg maar medicijnen en ditjes en datjes, maar ik vond dat het steeds slechter met jou ging. Dus ging ik naar een andere dokter, die tevens een dierenziekenhuis bezit. Op aandringen van mij heeft deze dokter röntgenfoto's van jou gemaakt. Toen de dokter mij deze liet zien, wist ik wat mij te wachten stond. Mijn lieverdje had een blaassteen. Je was al niet de jongste, dus veel hoop had ik niet meer. Op vrijdag 18 mei 2007 werd je geopereerd. De avond van tevoren nam ik je op mijn schoot en heb ik jou geknuffeld en veel gehuild.


Iemand binnen in mij zei dat ik toch al maar afscheid van jou moest nemen. Ineens ging op de dag van de operatie mijn telefoon. Ik zag aan het nummer dat het de dokter was. Hij bracht mij het treurige bericht dat jij door de narcose was overleden. Ik barstte in tranen uit. Ik was mijn lieverdje voor altijd kwijt. Ik zou nooit meer jouw lieve kusjes, jouw lieve snoetjes en jouw lieve geluidjes ontvangen. Tot de dag van vandaag ben ik nog altijd supertrots op jou. Ik mis jou nog altijd heel erg! Ik zal altijd aan jou blijven denken, want jij was heel speciaal voor mij!

Mijn lieve Freddie, ik zal jou nooit, maar dan ook nooit meer vergeten!

Heel veel lieve knuffels en kusjes van jouw baasje Daniëlle

Thirza en haar man over hun cavia:



Op 11-11-2009 is ons lieve mannetje Bosbes op 5,5 jarige leeftijd overleden.

Op dierendag 2004 kochten we onze twee cavia beertjes. Eén wit/beige genaamd
Vince en één zwarte met een donkerpaarse glans genaamd Bosbes. Twee heel
verschillende beestjes. Vince is lekker druk, wil de baas zijn en heeft
altijd honger. Bosbes daarentegen is rustig en kalm en accepteert het gedrag
van zijn broertje. Ze werden twee echte maatjes. Na een fijn leventje,
merkte ik eind oktober 2009 dat Bosbes ziek was. Hij was mager en had een
flink gezwel onder zijn buikje. De dierenarts constateerde dat hij erg zwak
was en waarschijnlijk een tumor had. We hebben hem twee weken intensief
verzorgd en het leek even beter te gaan. Helaas ging het snel bergafwaarts.
Hij begon ondanks zijn enorme eetlust weer af te vallen en woog nog geen 700
gram. Hij dronk bijna niet meer en z’n voorpootjes kon hij nauwelijks
bewegen. Normaal lopen ging dus niet meer. We besloten dat het beter voor
hem was om hem in te laten slapen. Hij zat nog zo vol levenslust en bleef
enthousiast vechten, maar z’n lichaampje wilde niet meer en was op. We
hebben hem nog lekker veel eten gegeven en toen in z’n vertrouwde mand
gezet. De dierenarts kon niet meer voor hem doen en gaf hem een
narcosespuitje. Hij bleef maar vechten om in leven te blijven. Uiteindelijk
is hij rustig ingeslapen terwijl we hem lekker aaiden. Een verdrietige en
bange Vince heeft nog een paar dagen afscheid kunnen nemen. We hebben hem in
een mooi kistje begraven in de achtertuin.



De gedachte dat Bosbesje nou in de caviahemel is samen met allemaal andere
caviaatjes troost ons een beetje. Hij hoeft niet meer te vechten en zal
altijd bij ons zijn.

Rust zacht lieve Bosbesje! Jij was een caviaatje uit duizenden.

x je baasjes

Jonneke en Melis over hun cavia:

Lieve Chickie,

 

Vandaag precies 2 jaar geleden stond mijn moeder met jou in haar handen bij
mij voor de deur : "Alsjeblieft cadeautje," een klein pluizig bolletje kwam
tevoorschijn.

Ik moest je een naam geven en vanwege je piekharen dacht ik eerst aan rock
chick maar dat klonk niet dus dan maar Chickie. (Later bleek dat je een
Chicko was ...)

Samen hebben we heel wat meegemaakt en altijd was je er dan als ik boos was
of wat dan ook. Als jij dan weer aan het rondrennen was kon ik niet meer
boos zijn.

En uitgerekend vandaag ging je geheel onverwachts dood. daar lag je dan in
je bak. Ik kan en wil het eigenlijk stiekem niet geloven maar ja het moet..

Ook al ben ik 21 ik moest echt huilen! Het is misschien niet stoer of wat
dan ook, maar mijn cavia was de liefste, de mooiste, de schattigeste gewoon
de beste!!!

Mijn beste vriend, mijn liefste maatje. En nu moet ik afscheid van je
nemen ...

Het zal nu anders worden als ik ga koken of gewoon even langsloop of water
wil pakken.

Bij alles wat ik deed kwam er een mini concert. Dat zal niet meer zijn.

Geen andijvie meer overhouden voor chickie, niet meer zeggen 'geef jij die
komkommer ff aan Chickie' of wat dan ook.

Nu moeten we het weggooien.

Doei lieve Chickie, ik hou van je!

Ik zal je missen lieverdje!!!

Dikke kussen

Jonneke & Melis

Lindsay over haar cavia:


Mijn naam is Lindsay en mijn Cavia Spotje is gisteren ingeslapen.
Ze kreeg zondag last van haar blaas, het was heel erg groot en er druppelde steeds plas uit.
Een operatie was erg duur en het was niet zeker of ze er nou echt beter van werd.
Ze is 5 jaar geworden dus dat is best een redelijke leeftijd …
Ik vond het een moeilijke keuze om haar in te laten slapen maar het was beter dat ze niet verder pijn zal hebben.

Het voelt echt raar dat ze er niet meer is.
Ik wil haar nog steeds in mijn armen hebben en haar zien piepen,lopen en eten!
Ik zal onze tijd samen nooit vergeten!
Ze was de liefste, gekste en mooiste cavia die ik ooit heb gezien!
Ze zal altijd in mijn hart blijven.
 
Rust in vrede Spotje

Dikke kusjes en knuffels van Lindsay

Dominique, Maya, Freya en Peter over hun cavia:



Onze lieve Nathalia is vandaag ingeslapen. 4,5 jaar was ze.
Haar kleintjes zijn ondertussen 3 jaar.
We gaan haar missen.
We hopen dat ze een mooi plaatsje krijgt in de caviahemel.

Dominique, Maya, Freya en Peter

Mijnheer Malais over zijn cavia:



De ongekroonde kampioenscavia (de liefste knuffelcavia van Nederland) is
vandaag (20-12-09) door een ongeval overleden. Wat het nog tragischer maakt
is dat zij ook een zeer goed karakter had. Er zat helemaal geen kwaad in. De
cavia heeft 2010 niet gehaald en stierf op de leeftijd van 2 en een half
jaar oud.

We zullen haar heel erg missen.

Rust in vrede lieve Alina!

 

Mick over haar cavia:


Mijn cavia Knabbel was heel ziek, verlamd en kon haast niet bewegen omdat haar hartje het bloed niet kon rondpompen.
Ze had ook een groene vlek onder haar kin.
We waren al bij de dierenarts geweest en die gaf haar een paar spuitjes, maar ze knapte er niet van op.
Toen we thuis waren legden we haar op een kruik, maar daar werd ze ook niet beter van.
Ik was vandaag alleen thuis en heb haar heel goed verzorgd, maar ze wou niks eten of drinken.
Een half uurtje geleden gingen we naar de dierenarts om alles weer te checken.
Ze zat in een krat op mijn schoot tegen een kruik aan.
Bij het stoplicht niesde ze even ... althans dat dacht ik, maar toen deed ze het weer en deed heel raar - toen zei m'n moeder dat ik de kruik even weg moet leggen.

Ik raakte in paniek en tilde Knabbel op ... helemaal slap.
Ik voelde geen hartslag meer, ze had geen blik meer.
Toen begon ik te huilen, maar het was heel raar.
Ik heb nog nooit zó gehuild, ik voelde me misselijk.
Toen begon m'n broertje ook te huilen.
Ik schreeuwde: KNABBEL IK WIL JE NOG NIET KWIJT!!!!
Het is moeilijk te geloven dat Knabbel helemaal weg is.
Ze ligt nu in een rode doos ... met rozen erop.
Ik geef haar nog wel kusjes en aai haar, voordat we haar straks met kaarsen en foto's gaan begraven.
Ik heb het heel moeilijk, steeds als ik eraan denk moet ik huilen ... zoals nu.
Ik heb haar de laatste dagen in haar oor gefluisterd dat ik altijd van haar zou blijven houden.
En ik hoop dat de boodschap is overgekomen.
Knabbel was een hele aparte cavia.
Je mocht niet aan haar buikje of zeitje komen, als ik dat wel deed ging ze bijten.

Deze middag toen ik haar op m'n bed had liggen, bleef ze steeds naar mij kijken.
Het was een hele sociale cavia.
En ik houd heel veel van haar, alleen is het moeilijk te begrijpen dat ze weg is.
Het is net of ik haar zo nog even op schoot kan nemen.
Alle mooie momenten die we samen hebben gehad ... dat waren de beste van m'n leven.

I love you so much!!!

Mick

Jolien over haar cavia:

Emma kwam onverwacht in mijn leven, als een schoolproject.
Ik moest haar verzorgen een jaar lang en dan naar een tentoonstelling brengen, waar ze gekeurd zou worden.

Ik wist zelf niet precies hoe ik een cavia moest verzorgen, laat staan tam maken.
Maar met veel informatie kwam ik er wel; ze werd tam, zelfs zo tam, dat ze net een hondje werd
Ze kwam naar je toe als je haar naam riep, altijd knorren als ik haar aan het kammen was of voer kwam brengen of iets lekkers.
Iedereen was dol op haar, omdat ze zo tam was.
Ze werd mijn steun en toeverlaat, en ik vond het fijn om haar te verzorgen
Toen na een jaar kwam de tentoonstelling, alles ging goed, ik bracht haar daar en zou haar na een paar dagen weer mogen op halen(2 dagen).
Na die 2 dagen bleek ze heel schuw te zijn en leek ze pijn te hebben.
Toen ging ik langs haar ruggengraat voelen, wat ze niet fijn vond en er bleek een stuk bot uit te steken.

Naar de dierenarts, die zei dat ze er niet veel aan konden doen, dat ze wel heel oud zouden kunnen worden, ook al heeft ze dat.
Ik heb 2 jaar heel goed voor haar gezorgd, ze ging steeds vooruit en dan zo nu en dan een slechte dag.
En nu vorige week, ging het steeds slechter, en toen lag ze ineens dood in haar kooitje,
Emma is 2 en een half jaar geworden, we hebben haar begraven.

Emma bedankt voor al je steun en liefde, ik zal je nooit vergeten,

Jolien

 

Kwestan over haar cavia:

Mijn cavia Pluisje is gisteren overleden, het lichaampje was nog warm toen ik hem uit zijn kooi tilde.
Ik wou vragen of hij een plekje in De Caviahemel mocht.
Ik heb het er moeilijk mee ik ben gister en vandaag bij elkaar al meer dan 25 keer in huilen uitgebarsten ...

Groetjes Kwestan

Bo over haar cavia:

Mijn cavia Vlekkie in zondag overleden aan ouderdom; hij is 4 jaar geworden.

We hebben hem een jaar gehad. We hebben hem overgenomen van een vrouw.
Vlekje was vast overgewicht maar goed, hij had een vriendin die Elvis heette, die is nu aleen.
Maar heeft het naar haar zin.

xxxx Bo

En Vlekje, rust zacht, mijn schat

Kirsten over haar cavia:



Mijn lieve Pukkie overleed heel onverwacht op 31 januari 2010.
Mijn lieve schat was amper 3,5 jaar.
Nu is hij een engeltje samen met mijn andere cavia Molly, die al 5 jaar geleden van me werd afgenomen.
Liefje, ik mis je.
Ik wil je warm en veilig bij me hebben.


Kirsten

Emma over haar cavia:

Mijn lieve cavia Papiertje is op 24 januari doodgegaan en we missen hem heel erg. Hij is ruim 5 jaar geworden. Het was een echte lieverd. Het was een borstelhaar. Hij zat samen met ons konijn Zoefje in 1 hok en ook zijn vriendje mist hem heel erg.

Groetjes Emma

Yanthe over haar cavia:

Sissi 4 januari 2003 - 24 februari 2010



Mijn lieve Sissi is op 24 februari 2010 in mijn armen dood gegaan.
Lieve Sissi ik denk dat je gewoon op was want je was 7 jaar, stokoud.
Ik ben blij dat ik merkte dat je opeens aan het doodgaan was want nu kon ik je tenminste vasthouden.
Vorige week rende je nog rond in je kooi altijd vrolijk en lief ik ga je ontzettend missen.
Nu ben je weer bij Rosa ik hoop dat jullie het fijn hebben samen!
Ik mis jullie!

Heel veel liefs,

Yanthe